Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Przykryłam stół obrusem – tęsknotą
Rozstawiłam talerze
Otworzyłam butelkę wina – pożądania
Napełniłam nimi kieliszki
Zapaliłam świece – drogowskazy

Usiadłam przy stole
Poczułam głód
Jestem głodna - Ciebie

Opublikowano

Ja bym jakoś inaczej spróbował skojarzyć wino i świece, bo to porządanie i drogowsak brzmią trochę oklepanie... Rażą i nadgryzają klimat wiersza, a szkoda by było bo całkiem sympatyczny... Przynajmniej w moim odczuciu. Empatia!

Opublikowano

Ale "kuchenny wiersz" ;)
Z jednej strony fajnie że jest w swoich klimatach konsekwentny, ale z drugiej jest przez to monotonnie...
Wydaje mi się to za oczywiste. Niektóre zwroty za banalne (tęsknota, pożądanie) można by soę pokusić o opisanie tego w bardziej zaowalowany sposób.
Wiersz mnie nie urzekł. Nie ma w nim niestety nic wyjątkowego.
Pozdrawiam, Jędrzej

Opublikowano

dziękuję bardzo za uwagi - niestety iwersze są nie tylko dla znawców i krytyków, ale także dla " zwykłych" czytelników, którzy po prostu chcą wiedzieć o czym się piszę. Nie każdy ma ochotę i siły rozbierać wiersz z woalki.
Nic na to nie poradzę że uczucia są banalne, to kwestia tysiącletniej tradycji.

Opublikowano

Zupelnie sie nie zgadzam że wiersz jest monotonny, a co do oklepanych zwrotów hmmm
W prostych słowach jest często więcej poezji niż w na siłę wydumanych strofach.Poezja służy do wyrażania uczuć a nie do ich skrywania, to nie maszyna szyfrująca. O czym młodzi poeci chyba zbyt często zapominają.Zakończenie być może proste, a jednak bardzo ładne i powiedziałabym elektryzujące. Pozdrawiam :)

















































p

Opublikowano

To i ja dodam coś od siebie. Czytałam ostatnio kilka wierszy Wisławy Szymborskiej. One są tak cudownie banalne i proste. Takie życiowe. Teraz panuje moda na coś innego, ale to chyba nie znaczy, że musimy się jej bezwzględnie podporządkować. I nie chodzi również o to, abyśmy się całkowicie buntowali przeciw nowym trendom. Wiersz bardzo mi się podoba. Na pewno tu wrócę. Pozdrawiam :-)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • „krytyka literacka nie jest osądzaniem człowieka przez człowieka (któż dał ci to prawo?), lecz starciem dwóch osobowości na absolutnie równych prawach. Wobec czego - nie sądź. Opisuj tylko swoje reakcje. Nigdy nie pisz o autorze ani o dziele - tylko o sobie w konfrontacji z dziełem albo z autorem. O sobie wolno ci pisać. Ale, pisząc o sobie, pisz tak aby osoba twoja nabrała wagi, znaczenia i życia - aby stała się decydującym twoim argumentem. Więc pisz nie jak pseudo-naukowiec, ale jak artysta. Krytyka musi być tak natężona i wibrująca jak to, czego dotyka - w przeciwnym razie staje się tylko wypuszczaniem gazu z balonu, zarzynaniem tępym nożem, rozkładem, anatomią, grobem. A jeśli nie chce ci się lub nie potrafisz - odejdź.”    W. Gombrowicz,  Dziennik 1953- 1956.       A „ Człowiek” jest doskonały w Twoim ujęciu Migrenko:) i obraz również:)       
    • na dziale rosną mgły najwięcej jesienią płoną bielą i ochrą dymią się czerwienią pachną grzybami i liśćmi buków na zimę ostrą zbierają siły szeleszczą nogami tu rosną baśnie na srebrnych łąkach wiatrem szeptane na moim dziale gdy słońce gaśnie złotą jesienią  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Ewelina Ewelino, czytając te strofy przychodzi na myśl manekin, wiersz bez nagłówka czyli świetnie prowokujesz umysł czytelnika do "główkowania". Lubię utwory, które zmuszają mnie do głębszego zastanowienia, ten "niedokończony wers" po prostu dodaje temu życia. Pozdrawiam!     *********************
    • @Migrena w języku polskim używa się konstrukcji awersja do czegoś, a nie na coś, czyli możesz mieć awersję do klusek    osobiście się z nimi nie identyfikuję, ale skoro ty mnie chcesz, to możesz, zwłaszcza pod tak, niewątpliwie niewiekopomnym, ale jakże płomiennym dziełem, pt CZŁOWIEK, nikomu nieznanego migreny;) 
    • @Wiesław J.K.   zgadza się.   czasem prowokuję do myślenia.   czytelnik inteligentny zawsze pomyśli.   głupi nie zrozumie tak jak nie rozumie po co żyje    dziękuję serdecznie Wiesławie :)    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...