Past perfect

[puszczyk]

Znów ta sama droga rozkisła w roztopach.

Unia nie głasnęła jeszcze czarnoziemu.

Jest gitara na plecach, ale nie ten chłopak.

Niby jest podobny, a nic po staremu.

 

Drzewa jakby wyższe w nich ptasi festiwal.

Tylko świątek z kapliczki jakiś popękany.

Pudło się rozeschło jak twarz frasobliwa

 

w czasie zaprzeszłym

nieco dokonanym.

 

Jak ta breja leżąca na zmęczonej drodze.

Może skrzypi gdzieś żuraw ze studzienną wodą.

I na chwilę będzie trochę lepiej, młodziej,

kiedy nogi zanurzę w tak znajome błoto.

 

Jeszcze złapię a-dur, choć nic już nie stroi,

a non-iron się schowa za strzyżonym płotem.

Nie pogadam z ludźmi, nie chcą się oswoić.

 

Idźmy dalej świątku w tę wiosenną słotę.

[beta_b]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Fajny, ma klimat. Nieco wyrównałam rytm, ale to kosmetyka. bb

[ais]

Pierwszy wers normalnie cudo, rozkisła breja...

Piękna klasyka :))) 

[puszczyk]

Czasem miewam napady prawie klasyki.

Dzięki beto za osobiste spojrzenie na rytm.

[Krzysic4 czarno bialym]

fajny macie klimat nie zmienialbym nic a nic 

[puszczyk]

Podziękował :)