Wśród szeptów

[Misfit]

Mieliście swój czas, by do mnie mówić
Naiwnie szeroko otwarte drzwi
I światło ze środka
Błysk oka
Mieliście szansę, by mnie usłyszeć
Mój krzyk
Widywał tylko tyły głów
Mogliście mnie dotknąć
Tak, dotknąć, po prostu
Nie chwytać, nie więzić, nie ranić

I kto z was zapyta teraz : „A nie mówiłem?”

Teraz rozmawiam z cieniami
I mówię tylko do myśli
Słucham tylko ciszy
Dotyka mnie tylko pustka
Teraz mieszkam wśród szeptów

[bbbecia]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Cały wiersz bardzo mi się podoba, tylko te dwa wersy są jakieś... dziwne (?)

[Misfit]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Cóż, wolałem użyć sformułowania dziwnego, niż napisać po prostu "Ludzie odwracali głowy na mój krzyk"

Pozdrawiam

[Arkadiusz Nieśmiertelny]

Hm, a mi się właśnie te wersy podobają. Ogólnie to pierwsza połowa wiersza jakby lepsza od drugiej, ale ogólnie jestem za... znam to uczucie. Pozdrawiam

Nieśmiertelności życzy - Nieśmiertelny