" Odwagi-mówię Sobie"

[Magdalena C]

Bzzzyk
raz
nie
jeden
raz

odwagi
mówię
sobie

i znowu
bzzz
słyszę

raz
drugi
zabij
ją
mówię
sobie


bzzzz

inne
cichsze
spod
gazety


słyszę
nie
słyszę

bzzzz
zmiatam
piję....

[magda]

Magda, rewelka. Może inni mają to w nosie, ale u mnie much zatrzęsienie, nie wiadomo czemu o tej porzeroku, i baaardzo mi blisko do tego wiersza. Jakoś tak. No i rozkłada się szerzej niż to wymowne bzzzyk. Biorę.

[Aneta Paradysz]

Wylane ciurkiem wprost do gardła ironii – tak chciałabym to odczytać, nie inaczej – odwagi do życia potrzeba i owszem, do picia ?....szkoda słów.

Pozdrawiam serdecznie
Aneta

[Magdalena C]

Ironia.....

[sterowiec]

lubie twoje wiersze
ale ten pomine milczeniem

pozdrawiam

[Magdalena C]

MOże milczenie to zła forma?
A mozę taka ironia to nie ironia dla Ciebie?





Peace

[sterowiec]

nie....lubie ironie, swiatu sie ona nalezy jak psu zupa, ale ten wiersz... nie wiem, ma cos w sobie co mnie odrzuca,...nie potrafie uzasadnic

pozdrawiam

[Magdalena C]

Infantylność ?

[sterowiec]

chyba tak, ale nie jestem tego pewien, wszak infantylnosc jest poteznym narzedziem ironii

pozdrawiam

[Magdalena C]

Ok-przyjmuję Twoją niechęć.
Chcę tylko jeszcze powiedzieć, że
ironia nie tylko burzy, mozę też budować.
Jak wielce pzydatna w jednych sytuacjach,
a jakże zgubna w innych.



Peace