****

[Messalin_Nagietka]

wmieszany w słów nalot, jak w słońce co rano
zarzuca promieniem łeb tworu planety,
dopinam okular i resztką zawianą
chcę grudy bez skrętnej dla myśli poety
odnaleźć i zająć i zasiać w niej dro
„do reszty ostałe” – dno,

w tym dnie jak z odbicia w pion krężny elipsy
w pół chmury co przejmie nalotu wyzwanie
gdzieś w dal spoglądając, zatracę się wyspą,
co wzejdzie spod powiek jak „bul” wody w kranie,
lecz kurek skręcony i takie me dro
„do reszty ostałe” dno,

wymarzyć nie znaczy nic oprócz nadziei,
co siadła okruchem i drży w oscylacji
i może się kiedyś z nalotu odklei
mój obraz wśród grudy obrotnej z tej racji
że siać i kiełkować – współbrzmiące jak dro,
„do reszty ostałe” – dno.

[Franek Klimek]

Ja też chciałbym umieć
tak zasiać nadzieję
i DRO-gę zrozumieć
a - tylko się śmieję
i w żarty obracam
niedolę i zło
i w tym się zatracam
i - to moje "dro" ...

ef

[czarna]

byś grudę ową odnalazł
zmówię modlitwy dwa słowa
wiem, że ona w twym sercu
tylko głęboko się chowa

;)

[Franek Klimek]

Z grudy kiełkując - może zakwitnę
barwami serca i ducha
i podziękuję Ci za modlitwę,
tylko - czy Ktoś jej wysłucha ?

ef

[amandalea]

Gdy szukasz swej grudy
to nie bądź marudny
ona gdzieś czeka
machając z daleka
prosi siej swoje dro
by drogą z nami szło

:)) ama_Li