o ludzka namiętności

[Bronisław Suchy]

*        *        *

o ludzka namiętności

do grosza złamanego

nad przepaścią

gdzie rzeka czasu płynie

niszcząca

a nad nią wieczność

bezkresna

*

dłońmi idziemy nazbierać

wód daleko źródlanych

spływają przez palce

*

płonie znicz

czarny płomień nienawiści

drogi do nikąt

*

pętla zatracenia

czaszki żyjących otacza

gdy człowiek maleńki

w pustyni się rodzi

z wzniesioną rączką nadziei

*

w kłębek zwinięci

nienarodzeni

piszą poematy nicości

kiedy im drogę przetnie

ból

otwiera nieme usta

*

[fregamo]

@Bronisław Suchy poleciałeś...

ale czy próbowałeś rozebrać na części

wers po wersie...

spróbuj...

otwórz usta

pozdrawiam

 

[Jan Paweł D. (Krakelura)]

Hmm, nie przekonuje mnie. Czy nikąt jest celowy? Jakieś skojarzenie z kątem? że nigdzie nie można znaleźć kąta dla siebie, czy to zwyczajny błąd? Za dużo kaznodziejskiego tonu w tym utworze jak dla mnie.

[Bronisław Suchy]

Dziękuję za wpisy, które z pewnością pomogą nowym przemyśleniom.