Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Nie czas umierać /wolny przekład do zaśpiewania/

samm

Przez samm
w Poezja śpiewana

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

samm

samm

Opublikowano
Opublikowano

Opuścić cię,     
w moim pięknym śnie.                                                                                                                                            
Zobaczyć  krew,                                                                                                                                                        
którą jesteś winien za te wszystkie dni.                                                                                                                   
Byliśmy jak,                                                                                                                                                            
niepodzielny świat.                                                                                                                                                 
Wiedziałeś że,                                                                                                                                                             
kartą uczuć grasz, lecz to nie było fair.

Choć naiwnie wierzyłam,                                                                                                                                             
nie żałuję tych chwil.                                                                                                                                                   
Czy ktoś jeszcze w tę miłość wiarę da?

Pokochałam tylko fałsz.                                                                                                                                              
Nigdy mi nie dałeś szans.                                                                                                                                        
Kłamiąc raz, kłamiąc dwa,                                                                                                                                     
rozbudzałeś cichy płacz.                                                                                                                                           
Więcej nie zobaczysz łez,                                                                                                                                             
bo czasu brak na śmierć.

Spaliłam most.                                                                                                                                                                    
Już nie jesteś troską mą.                                                                                                                                           
Nasze twarze okrył mrok.                                                                                                                                        
W sztuce życia - nowy krok.

Pokochałam tylko fałsz.                                                                                                                                               
Nigdy mi nie dałeś szans.                                                                                                                                        
Kłamiąc raz, kłamiąc dwa,                                                                                                                                    
rozbudzałeś cichy płacz.                                                                                                                                            
Więcej nie zobaczysz łez,                                                                                                                                             
bo czasu brak na śmierć.

Nie czas na śmierć…                                                                                                                                                       
nie czas na śmierć…

Kłamiąc raz, kłamiąc  dwa,                                                                                                                                     
rozbudzałeś cichy płacz.                                                                                                                                            
Więcej nie zobaczysz łez,                                                                                                                                             
bo czasu brak na śmierć.

     

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

                                                                              

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Roma
      pofetyszyzujmy się poetycko. na parapecie.

      Przez Roma · Opublikowano

      to poetyckie bdsm, gdy daję tobie klapsa na goły wers. potem uśmiech. potem kolejnego.   gdy przyjemnieję od słów. jeszcze milczących lolitek, które rumienią się na samą myśl. zdominuję je,   ulegnę. przywiązana do ciebie, trytytkowo. do bólu. skruszeję w przegubach głębiej i mocniej,   lekko nierealnie.
    • Migrena
      Zły dom

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Berenika97 poruszający i mocny wiersz. Siła jego  tkwi w skrajnie sugestywnym i konsekwentnym użyciu metafory. Jest tutaj echo myśli filozoficznej  egzystencjalizmu (Sartre, Camus): człowiek uwięziony, kajdany. I Nietzschego : moralność jako coś co zatruwa życie. I Schopenhauera : świat jako cierpienie.   Bereniko. piszesz wiersze o coraz większej głębi. Te wiersze,  chociaż dotykają spraw powszechnych mają siłę zamyśleń. Chociażby to: „szarpią resztki duszy” to są elementy psychoanalizy  w duchu Freuda albo Junga.   Piszę to z podziwem dla Twojego rozumienia rzeczywistości.      
    • Łukasz Wiesław Jasiński
      In gloriosa mortem heroum

      Przez Łukasz Wiesław Jasiński · Opublikowano

      @violetta   Nie, powiedzieli, że moim obowiązkiem jest pilnować pup osób cywilnych, otóż to: ile razy mam powtarzać - jako były pracownik Archiwum Akt Nowych miałem szkolenie z Obrony Cywilnej, a to nic innego - jak Wojsko Cywilne, dodam: w razie wybuchu wojny osoby niepełnosprawne fizycznie, jednak: słyszące i mające fach zawodowy - też dostaną powołanie do Wojska Polskiego, sama pani widzi - Wojsko Polskie jest tolerancyjne, zabawne i można tam przeżyć przygodę, poza tym: jak widać - jestem potrzebny ze względu na kręgosłup moralny.   Łukasz Jasiński 
    • Nata_Kruk
      Nie ma Bacha

      Przez Nata_Kruk · Opublikowano

      @Berenika97... onieśmielasz mnie czasami. Cieszę się z Twojego komentarza, naprawdę dziękuję za tak szerokie podejście. To wszystko, dla .. Basieńki Niechcic.. :) bo to po mistrzowsku odtworzona postać, nie umniejszając pozostałym aktorom. @iwonaroma... tytuł, dla "zmyłki".. ;) ale pasuje do treści. Dzięki za wizytę.   @Starzec... @Leszczym... @Cyjan... dziękuję Wam.   Pozdrawiam Gości.    
    • Roma
      δQ = 0

      Przez Roma · Opublikowano

      @huzarc@Migrena napisałeś wszystko. Dziękuję :) @Jacek_Suchowicz dziękuję, myślałam, że przekombinowana :) Fajnie, że zaglądasz. Miłego czasu :) @Robert Witold Gorzkowski miło Cię widzieć Robercie. I czytać... czytać Twoje komentarze to sama przyjemność. Dziękuję i pozdrawiam :) @Berenika97 oj, ale się dobraliście, poetka i fizyk... cudnie :)  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      nie pytam, choć się domyślam :) uwielbiam Wasz komentarz i czytam go już któryś raz. Dziękuję za niego, bardzo :)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...