Nasze przestworza

[Tomasz Hęś]

Uwielbiam patrzeć jak machasz swymi skrzydłami

Gdy oboje w przestworzach, a świat pod szponami

Jak malarz, barwisz ogromne błękitne płótno

Trzymasz mnie na wodzy, bezgranicznym zachwycie

Niczym klatce stalowej, duszącym uchwycie

Nad którą utrzymujesz władzę absolutną

Oplątuję Cię niczym czarny atrament białą kartkę

Jak pnącza wodzące, przytulam Twe ciało delikatne

Mgławica, która pomieści błędną kometę

Me serce ugości tylko jedną kobietę

Razem zaczynamy i kończymy ten taniec

Od początku żywota aż po jego kraniec...

[Magdalena]

Ostatnie cztery wersy są spójne, powyżej nich bywa pompatycznie momentami, pozdrawiam

[Tomasz Hęś]

@Magdalena No cóż, styl w nadmiarze podniosły to moja specjalność

Ja nie ukrywam się w cieniu, ale idę na całość

Dziękuję bardzo za konstruktywną, zwięzłą krytykę

Bym mógł kontynuować swą nieskończoną praktykę :)

Pozdrawiam

[Magdalena]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Proszę

[fregamo]

@Tomasz Hęś jaki idealizm ...

pozdrawiam