Wieczorny spacer po linie

[okulila]

A gdyby tak od teraz nam się plotło, 

zaplatało poza nami zwartym ściegiem. 

Gdyby myśl przyciągała ciała i obiekty,

czasoprzestrzeń zaczęła sprzyjać. 

 

 

Ach, gdyby tak zwyczajnie nam się trafiło, 

jak się trafia widok sarny z okna samochodu,

spadająca gwiazda, pięćdziesiąt złotych 

w ulubionym płaszczu z zeszłej zimy. 

 

Och, żeby tak bez tej całej  melodramy, 

wiecznych spowiedzi i na litość boską

bez cienia wątpliwości i już nie po omacku. 

Może trochę lepko, bliżej, bliżej, znów dalej. 

 

 

Może gwałtownie, bo tak się nam zdarzyło. 

Jak nie ma odwrotu od lipcowej ulewy, 

od fali co wzbiera, żeby zaraz rozbić się 

o kolejną falę w swym ikarowym locie. 

 

W sukience, bez sukienki, w zębach, 

w drżących dłoniach i w dotyku niepewnym, 

co nie może wprost uwierzyć, że trzyma 

na moment na uwięzi i pocałunkiem spływa. 

 

 

W splocie bioder niespokojne kołysanie, 

Mrużąc kocie oczy idziemy  po linie, 

Nie spoglądając w dół całuję Twoje imię, 

Wytęsknione jutro głaszcze nas o poranku. 

 

 

[fregamo]

Celujący wiersz.

Coś mi przypomina...

Gratuluję 

Edytowane 30 Stycznia 2020 przez fregamo (wyświetl historię edycji)

[Gość]

@okulila Podróż z Tobą, to czysta przyjemność. Thx

[beta_b]

Z łatwością prowadzisz po wersach, z lekkością pióra, zamaszyście a wyraźnie. Z przyjemnością, bb

[violetta]

słodka

[Waldemar_Talar_Talar]

Dał się polubić ten wiersz.

                                                                                             Pozd.