Chwast

[Dekaos Dondi]

Cisza i spokój.

Spokój i nadzieja.

Niebawem ujrzę coś wspaniałego. Nawet nie potrafię sobie tego wyobrazić. A skąd u mnie taka pewność?

Bo słyszę dwa serca: moje cichutkie i to drugie głośniejsze. Zapewne jest większe od mojego. A skoro takie ogromne, to zapewne wielką miłość w sobie posiada. Otoczy nią moje mniejsze. Ochroni mnie.

Już nie mogę się doczekać, kiedy ujrzę to wszystko, chociaż nie wiem, z czym będę miał do czynienia.

Ale cóż to? Spojrzałem na moje stopy. Na każdej widnieje sześć palców. A dłonie mają po cztery. Skąd wiem, że tak nie powinno być?

Dlaczego tyle mam świadomości. Przecież nie powinienem cokolwiek wiedzieć. Daleko mi jeszcze do prawdziwego człowieka. A może nie?

Zaczynam mieć kołomyjkę w głowie.

Wiem na pewno, że ilość palców, to pięć. Na stopach i dłoniach.

Zaczynam się bać. Czy to wszystko, co mnie tam czeka, takiego mnie zechce?

A może lepiej by było, żebym tutaj pozostał. Bezpieczny. A jeżeli się okaże, że mam więcej defektów, z którymi będę musiał żyć i strasznie się męczyć. A razem ze mną inni. Będę zawadą. Nieprzydatnym chwastem.

Ale z drugiej strony, ciągle słyszę to wielkie opiekuńcze serce. Mam wrażenie, że ta miłość jest ogromna. Przezwycięży moją niewłaściwą ilość palców. Pomoże mi znieść wszelkie przeciwności. A nawet potrafi poświęcić coś więcej. A jeżeli nie? Czy mam prawo, zakłócać jej życie, myśląc egoistycznie. A jeżeli umrze przeze mnie?

Chociaż gdybym ja był to istotą… no właśnie, co bym uczynił?

Co bym wybrał? Które życie?

Ale z drugiej strony, czy prawdziwa miłość, która kocha bardziej innych niż siebie, powinna zadawać takie pytania?

Jestem coraz bardziej skołowaciały. Nie wiem co myśleć.

Niech ma być co będzie.

 

*

Widzę słabe światło.

Za chwilę ujrzę nowy wspaniały świat.

Ale cóż to...

Moje maleńkie ciało jest rozrywane. Czuję potworny ból.

Jestem w czerwonej gęstej mgle.

Części mnie są odgłosem w metalowym kuble na śmieci.

Mimo wszystko nie narzekam na swój los.

 

Nie chcę być utrapieniem dla… wielkiego serca.

 

Za bardzo to serce pokochałem.