Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Kolor Wiatru

Dekaos Dondi
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Dekaos Dondi

Dekaos Dondi

Opublikowano
Opublikowano

biała kartko twe literki

sens tworzyły

wciąż kochane

już ich nie ma niewidoczne

w tajemnicę

są wpisane

 

polny kwiatku co tu gnijesz

ziemia chłonie

twoje ciało

nagle stracisz z oczu łąkę

wiosną wróci

co zabrano

 

patrzysz w lustro obraz inny

z tyłu pustka

też nic nie ma

spójrz uważniej widzisz siebie

na krawędzi

twego cienia

 

słyszysz głosy gdzie brak echa

tu słów szukaj

i wypatruj

tam je znajdziesz gdy poczujesz

nawet dotkniesz

kolor wiatru

 

Nata_Kruk

Nata_Kruk

Opublikowano
Opublikowano

Fajny tytuł dałeś.. bo dla mnie, ktoś może uśmiechnie się, ale wiatr rzeczywiście ma różne kolory...

W pierwszej piszesz chyba o wenie, której chwilowo brak, ukryła się w 'tajemnicy kartki'.

Druga o kwiatku, ma pewien sens, ale odstaje, wg mnie, od pozostałych.

Następna podoba mi się bardzo, bo o człowieku... 'na krawędzi cienia' można sporo dojrzeć, trzeba chcieć,

żeby dotknąć puenty.

Pozdrawiam.

 

 

 

Dekaos Dondi

Dekaos Dondi

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

@Nata_Kruk

Dzięki→To też tekst o odejściu, przemijaniu (stąd o kwiatku), sensie istnienia itp:)

Oraz wiary, że może kiedyś człek jako wciąż żyw, zgłębi tajemnicę ''koloru wiatru''

Pozdrawiam:)

@Frohnixe

Dzięki→Za ''nieśmiałą synestezję''→też →Ładne sformułowanie, lecz złożone raczej :)

Pozdrawiam:)

1

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Berenika97
      Krótko

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Konrad KoperA polityk: Mówił o otwartości a na koniec się zamknął. :)
    • Jacek_Suchowicz
      wolę rosołek

      Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano

      @Annna2 to wiersz kulinarny - lubię rosołek :)))) ministrów proszę nie wymieniać     @Berenika97 nie ma wyboru  musi dać czadu za chwilę po nim nie będzie śladu   może rosolek lub ogórkowa albo krupniczek lub też szczawiowa :))
    • Berenika97
      Pytania grochem o ścianę

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @LeszczymNie ma się czym przejmować, bo pytania są ważniejsze od odpowiedzi. 
    • Arachrine
      Maszyna

      Przez Arachrine · Opublikowano

      Znowu to samo. Próbują wcisnąć mi kit, że wiedzą lepiej. Że wersja życia, którą nauczono w reklamach to jedyny sposób, żeby czuć się dobrze. A ja przecież czuję się dobrze. Nawet lepiej niż dobrze. Nic mnie nie gnębi. Myślą, że coś ukrywam. Biorą to za jakąś tandetną tajemniczość. A ja? Chcę tylko… jak myślisz?   Znowu to samo. Tyle do zrobienia, a nie wiadomo w co w ręce włożyć. No dobra. Dobrze wiem. Pranie, gary, całe to życie. Odkładam, no i co? To nie jest tak, że mam depresję. To nie jest nic takiego. To zwykłe przemieszczanie priorytetów. Przecież mógłbym to zrobić, gdybym chciał. To nie jest też tak, że zapominam. Po prostu tego nie robię. Ale to jest decyzja. Jak już nie będę miał wyjścia, to w końcu to ogarnę. A teraz…   Znowu to samo. Obiecanki-cacanki. „Nie, dzisiaj nie mogę.” Przysięgi ze skrzyżowanymi paluchami. Aj tam, paluchy już nawet nie są niepotrzebne. Dawno przestałem widzieć wartość w swoich przysięgach. Ale, żeby było jasne, to nie jest tak, że tych ludzi nie lubię. Że przeszkadza mi ich towarzystwo. Mam po prostu ważniejsze rzeczy na głowie. Ale przecież jakbym powiedział im wszystkim prawdę… no właśnie. Co by było? Nie mam czasu na pierdoły. Na szukanie radości w piwkowaniu czy co tam jeszcze robią „normalni ludzie.” To nie żaden cholerny introwertyzm. Umiem gadać jak człowiek. Po prostu tego nie chcę. Zamiast tego…   Znowu to samo. Lista się poszerza. Miałem zadzwonić do matki. Chociaż dać znać, że jeszcze żyję. Opowiedzieć o pracy i o innych bzdetach, które mówi się matkom. I to nie jest tak, że jej nie kocham. Albo że zapomniałem. Po prostu… jeszcze trochę pobalansuję na granicy. Znajdę lepszy moment. Zadzwonię do tego znajomego – nie dziś – co mu to kiedyś obiecałem. Przyjdzie czas na przerwę. Wiem, że zawalam, ale nie zamierzam się poprawiać. Jeszcze nie teraz. Za dużo mam w głowie i muszę… już się domyślasz? Już wiesz, co chcę powiedzieć?   No właśnie. Coraz tego więcej. Już niedługo trzeba będzie ogarnąć życie. Ale jeszcze nie.   Więc może jestem maszyną, a nie człowiekiem. Bo zamiast troski te wszystkie uciszać, chcę tylko… Pisać. I pisać. I pisać.
    • Berenika97
      zapowietrzenie

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Wiesław J.K.Jeżeli są z wiatrem za pan brat to już wiem, dlaczego nie mogę ich złapać ani poskładać. :)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...