Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Myślę, że kłamstwo zawsze ma przyczyny, jeśli mogę popolemizować z Tobą. Ale rzadko ma usprawiedliwienie. Kłamstwo rodzi się ze strachu, albo z niedojrzałości, kiedy nie jesteśmy zdolni ponieść konsekwencji własnych czynów, kiedy nie potrafimy przyjąć do wiadomości ułomności naszego charakteru. Ale to tylko dygresja te tu moje słowa :). Podoba mi się ten wiersz,  owocuje we mnie obrazami. Pozdrawiam :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dzięki Paweł.

Ale ja się Kocie w pełni z Tobą zgadzam:) dlatego napisałam 

 

Nic nie dzieje się bez przyczyny;) Dzięki za wgląd. 

Opublikowano

Tetu, a czy nie powinno być: że kłamstwo rodzi się w człowieku nie bez przyczyny?

Tym bardziej, że następny wers jakby to potwierdza.

 

Ten na pohybel złu, zabrzmiał trochę groteskowo i dalej już tez w podobnym klimacie.

Ta włócznia kojarzy się ze św. Jerzym  co prawda tam był smok, ale... są różne interpretacje. Bardzo alegoryczny obraz.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

 

 

 

Opublikowano (edytowane)

Aniu fajnie, że jesteś i czytasz. Miałam tam tę partykułę, ale stwierdziłam że samo nieświęcie przekonana, czyli wiadomo, że nie mam przekonania do tego, że coś dzieje się bez przyczyny jakby rozstrzyga kontekst. Długo się nad tym zastanawiałam, ale jak widzę źle się czyta bez? 

na pohybel złu - ja wiem czy groteskowo? pentagram różnie się kojarzy, ale spoko doceniam Twój wpis. Dzięki. 

No i zaś myślę o tym:) 

Jeśli zaś chodzi o włócznię to bardziej jako symbol prawdy, niż w kierunku św.Jerzego, ale może to kumpel Piotra;) 

 

Edytowane przez tetu (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Dla mnie to trochę niejasne, ale wiadomo  - to ja, innym może pasować

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Natomiast ten pohybel złu -  może źle to ujęłam, w sensie -   że nie dodaje powagi całemu obrazowi, w moim odczuciu. Przeczytałam jeszcze raz całość i może jednak masz rację

Dzięki i 

pozdrawiam 

Opublikowano

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To ja dziękuję Ann.

Kiedyś obiecałam sobie (napisałam to pod którymś z tekstów) że w miarę możliwości będę  uwspółcześniać Piotra, stąd też słowo pohybel, ale uwspółcześnianie nie może kłócić się z obrazem. Mogłabym użyć synonimu napisać na zgubę złu, pomyślę.

 

Dzięki Iwuś. 

Opublikowano

Ok. Dzięki Paweł, też tak pomyślałam. W Piotrowym klimacie siada lepiej, a co myślisz o partykule, którą przerzuciłam do nieświęcie przekonanej? bez nie w dalszym ciągu?

Opublikowano

@tetu trudno mi jest wiersz skomentować bo jestem daleki od prób wiary ale warsztatowo jest Ok. Są teorie ze ludzie to formy grzyba. Pleśnią porośnięte jest wszystko na ziemi. Grzyby są w ludziach a ludzie to tylko narośl na grzybach. :-)

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Lahaj, przede wszystkim cześć;)
Co Ci powiem, to Ci powiem, ale Ci powiem... że wiara wierze nierówna. Nie mówmy o religii. W tej kwestii moja peelka straciła wiarę dawno temu, zresztą nieważne. 
Inne próby wiary są jak najbardziej możliwe, jeżeli człowiek ufa człowiekowi i nie sprzeda go za garść srebrników, jeśli istnieje w nas jeszcze prawdziwa życzliwość,  bezinteresowność, a nie tylko pożądanie, zawiść, kłamstwo, nałogi i to, że za wszelką cenę musimy... to jesteśmy w stanie dużo ocalić. Warto uwierzyć, że gdzieś jest ktoś drugi, kto tak samo myśli i czuje, dlatego nie traćmy wiary w człowieka, ale też nauczmy się walczyć o swoje. Dziękuję, że zajrzałeś Lahaj. 
Szczęśliwego Nowego Roku. 

Dzięki Paweł, nie żebym konfrontowała Twoje zdanie ze zdaniem Ann, bo obu Was szanuję. I broń bóg nie pomyślcie w ten sposób. To bardziej konfrontacja Waszych poglądów i odczuć z moim stanem umysłu, który gdzieś tam jeszcze w poświątecznym nastroju jest ciut rozjechany;) Wszystkiego dobrego Wam życzę, pozdrawiam.  
 

Opublikowano

Wierzę, że za kłamstwem zawsze stoi jakiś motyw. Można próbować go ukryć w sobie, zakopać, ale on gdzieś tam głębiej, bądź częściej płytko będzie. Nie kłamie się "na sportowca", chyba że to jednostka chorobowa, ale wtedy nie wchodzi w grę kwestia poruszanej moralności. 

Zastanawia mnie też jakiego rodzaju symbolem jest pentagram peela. Ten wczesny, pitagorejski, pierwszych chrześcijan, czy też ten wykreowany przez KK na znak Szatana? Osobiście chciałbym go interpretować jako pitagorejski symbol doskonałości, życia, cnót, ale czuję, że chodzi o to powszechnie i mylnie przyjęte zło, które ma się pod nim ukrywać. 

Pozdrawiam 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Lahaj to też nie jest tak do końca, bo jakby nie było są w tych wierszach pewne nawiązania.   Nie odrzucaj zatem do końca wizji apostoła;) Weź tylko pod uwagę, że Piotrów może być dwóch:) Odczuwaj te wiersze po swojemu, tak jak do tej pory. Dzięki za ponowny wgląd. Pozdrawiam.

 

Czarku miło, że zajrzałeś.
Pentagram pełni rolę tarczy. Ma za zadanie ochraniać. Peelka nie nosi w sobie zła. Nie chce wpuścić go pod swój dach. Stara się chronić Piotra i dom, stąd też w puencie włócznia jako symbol zwycięstwa, oraz wąż i jego rozdwojony język, który wiadomo co oznacza. 

Dzięki za komentarz. 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

:D

Mówisz, żem zaborcza? :)
Zjeść i mieć, by znów móc jeść. Podoba mi się perspektywa:) Z głodu bym nie umarła:)

Peelka poprzez Piotra usiłuje tę wiarę odzyskać, często o niej mówi, szuka odpowiedzi na różne pytania, kłóci się tą wiarą. Nie chciałam rozmawiać z Tobą o religii, skoro jesteś daleki od prób wiary, wolałam o człowieku, przez jego pryzmat;)
Piotr jest przykładem, symbolem jak łatwo można od wielkiej wiary przejść do zwątpienia, jak łatwo można coś stracić, by potem to odzyskać. Dlatego pisałam że należy wierzyć, warto uwierzyć, bo jeszcze może zdarzyć się taki drugi Piotr. Nic nigdy nie jest przesądzone. Pelka musi tylko uporządkować w sobie emocje, zostawić za sobą jedno obumarłe jabłko, by móc sięgnąć po drugie.

Zwróć uwagę że napisałam wierszach, nie wersach. Bo to nie o jeden wiersz chodzi. Trochę ich jest:) 

Opublikowano

@tetu wiem wiem ze piotr jest powtarzającym się adresatem bo czytam twoje wiersze podoba mi się wielowymiarowość w nich obecna za sprawą głębokiego zastanowienia nad doborem słów oraz znaczeń jak również pewnie przeżyć. Ale wybacz nie zgodzę się ze stwierdzeniem ze „należy w coś wierzyć i ufać” i wszystko należy podważać nic nie traktować z przynależna mu czcią bo nic nie ma przynależnej czci. Na cześć należy zasłużyć. I nie jest dana raz na zawsze. Ale trochę odbiegłem. Co jest złego w zwątpieniu? Watpienie czyni mnie silnym a nie słabym. 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Leszczym Nie wiem czy dobrze zrozumiałem... Ale Dicka szanować należy. Tu przed chwilą rozmawiałem z kolegą @Simon Tracy. I też opowiada, że się wycofał ze świata na ile to możliwe. Taka wewnętrzna emigracja. Mnie akurat na ten moment nie stać na takie rozwiązanie, ale może kiedyś... Dzięki za podzielenie się swoją perspektywą. @KOBIETA No, różne są opcje. Wiemy, że mamy narzędzia psychometryczne do mierzenia poziomu psychotyczności - solidnie zweryfikowane testy (Eysenck, Minnesota Inventory). Są testy dotyczące kreatywności - pewnie korelują z tymi mierzącymi psychotyczność. I też wypełnianie luk poznawczych własną treścią - w porządku - wszyscy to robimy na codzień funkcjonując w świecie bez pełnych danych. Niebezpieczeństwo jest tylko takie, że treści własne zaczną przeważać nad danymi.
    • @Natuskaa

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Buch!    Rach!   Ciach!   Maszyna  Czy strach?   I życie ukryte  Za zasłoną świadomości    Bo czas nie ma  Dla nikogo litości    Gdy pędzi za nieznanym 
    • MRÓWKI część trzecia Zacząłem się zastanawiać nad marnością ludzkiego ciała, ale szybko tego zaniechałem, myśli przekierowałem na inny tor tak adekwatny w mojej obecnej sytuacji. Podświadomie żałowałem, że rozbiłem namiot w tak niebezpiecznym miejscu, lecz teraz było już za późno na skorygowanie tej pozycji.  Mrówki coraz natarczywiej atakowały. W pewnej chwili zobaczyłem, że przez dolną część namiotu w lewym rogu wchodzą masy mrówek jak czująca krew krwiożercza banda małych wampirów.  Zdarzyły przegryźć mocne namiotowe płótno w 10 minut, to co dopiero ze mną będzie, wystarczy im 5 minut aby dokończyć krwiożerczego dzieła. Wtuliłem się w ten jeszcze cały róg namiotu i zdrętwiały ze strachu czekałem na tą straszną powolną śmierć.  Pierwsze mrówki już zaczęły mnie gryźć, opędzałem się jak mogłem najlepiej i wyłem z bólu. Było ich coraz więcej, wnętrze  namiotu zrobiło się czerwone jak zachodzące słońce od ich małych szkarłatnych ciałek. Nagle usłyszałem tuż nad namiotem, ale może się tylko przesłyszałem, warkot silnika, chyba śmigłowca. Wybiegłem z namiotu resztkami sił, cały pogryziony i zobaczyłem drabinkę, która piloci helikoptera zrzucili mi na ratunek. Był to patrol powietrzny strzegący lasów przed pożarami, etc. Chwyciłem się kurczowo drabinki jak tonący brzytwy, to była ostatnia szansa na wybawienie od tych małych potworków. NIe miałem już siły, aby wspiąć się wyżej. Tracąc z bólu przytomność czułem jeszcze, że jestem wciągany do śmigłowca przez pilotów. Tracąc resztki przytomności, usłyszałem jeszcze jak pilot meldował do bazy, że zauważyli na leśnej polanie masę czerwonych mrówek oblegających mały, jednoosobowy zielony namiot i właśnie uratowali turystę pół przytomnego i pogryzionego przez mrówki i zmierzają szybko jak tylko możliwe do najbliższego szpitala. Koniec   P.S. Odpowiadanko napisałem w Grudniu 1976 roku. Kontynuując mrówkowe przygody, następnym razem będzie to trochę inną historyjka zatytułowana: Bitwa Mrówek.
    • Ma Dag: odmawiam, a i wam Doga dam.        
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...