Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Ɓɑbϲíɑ ղɑ 103


Rekomendowane odpowiedzi

Wszystko zaczęło się od tego, że nasza ukochana babcia,

mająca obecnie słuszny wiek, zapragnęła pojeździć na hulajnodze napędzanej przez dziadka.

Nie koniecznie naszego. Miewała już różne pomysły, więc nie byliśmy zdziwieni.

 

*###*****###*

 

Pamiętam, że kiedyś poszła do dzwonnicy i schowała się w dzwon.

Jak tam wlazła, nikt nie widział.

Dopiero jak zaczęto dzwonić na mszę, to się obudziła i spadła. Oczywiście nic się jej nie stało.

Była trochę przygłucha. Żaden hałas nie był jej wstanie zaszkodzić.

Otrzepała się tylko, wyrzuciła mysz, która wzięła jej warkocz za kłosy zboża i poszła do kościoła.

Mysz poszła do dziury, lecząc obolałe rany kawałkami sera. Babcia była rezolutna.

Uprzedziła dziadka, że pójdzie na noc do bimbadła, więc nie był zdziwiony.

 

*###*****###*

 

Zresztą dziadek przestał się czemukolwiek dziwić w dniu wesela,

kiedy to jego przyszła małżonka napluła mu do ucha, twierdząc uparcie, że jest za suche.

Tłumaczyła, że przez to jej polecenia, nie ślizgają się odpowiednio szybko po małżowinie,

a przez to dziadek dokładnie nie słyszy, co ona mu każe.

 

*###*****###*

 

Noc poślubną dziadek miał pracowitą. A to z tej przyczyny,

że musiał odwijać… odwijać… odwijać… swoją żonę… żonę… żonę…

bo zapragnęła być… być… być...jego najukochańszym… najukochańszym... kłębkiem wełny.

Kiedy ją wreszcie odwinął do gołej nitki, to był taki zmęczony i skołowany,

że tylko machnął ręką. Babcia miała nadzieję, że machnie czymś innym

{na przykład kwiatami jako podziękowanie za to, że się dała się odwinąć} ale on tylko usnął.

 

*###*****###*

 

Pamiętam, że kiedyś babcia, chciała dziadkowi zrobić dobrze.

Specjalnie dla niego, upiekła placek ze śliwkami. Oczywiście zrobiła to po swojemu.

Zaczęła obrzucać śliwę ciastem, a następnie rozpaliła pod nią ognisko.

Gdy zjawił się dziadek, to tylko ręce załamał i trochę gałęzi, żeby chociaż troszeczkę zjeść.

Albo chociaż próbować. Sąsiedzi się nawet nie śmiali. Dla nich to była normalka. Nic takiego.

Jeden tylko, taki zawistny, żeby nie być gorszym, zasypał cukrem kupę słomy i podpalił.

Później wszystkich zapraszał na pieczoną trzcinę cukrową.

Strażacy przyjechali bez zaproszenia, bo się trochę chałupy zajęło.

Sytuacja została opanowana, także za pomocą babci, która zamaszyście pluła na płomienie.

Miała wprawę.

 

*###*****###*

 

Podobno ktoś w sąsiedniej wiosce, rzucał kapustą na gołębie.

Nie wiadomo, czy tak naprawdę było. Brakowało świadków.

A z gruchania gołębi, trudno było coś wywnioskować.

Gruchały niewyraźnie. Może miały zatkane dzioby… kapustą?

Kiedyś dziadek, pozazdrościł swojej żonie jej głupich pomysłów.

Postanowił, że też zrobi coś głupiego.

Już od dawna posiadali konia na biegunach, dla swoich przyszłych dzieci.

Miały mieć uroczy charakter, odziedziczony po matce.

No więc dziadek pojechał do miasta i kupił cztery żółwie.

Kiedy jego żona była zajęta w kuchni, przyrządzaniem normalnego obiadu,

to on cichutko w krzakach przed domem, poprzyczepiał zwierzaki – po dwa na biegun.

Następnie postawił owe dziwo na trawie i poszedł do kuchni.

Podprowadził żonę do okna, mówiąc smutno:

 

– Popatrz kochanie. Nasz konik na biegunach odchodzi. Widocznie nas nie lubi.

 

Myślał, że wywoła u żony zdziwienie. Ale gdzie tam.

Pogłaskała go tylko pyzą, mówiąc całkiem poważnie:

 

– Gdyby nas rzeczywiście nie lubił, to by uciekał szybciej.

 

Tak się sprawa zakończyła. Dziadek poszedł smutny do ogródka, pogadać z pasikonikiem,

a babcia dalej miętosiła biedne pyzy.

 

*###*****###*

 

Pamiętam, że dwa lata po ich ślubie,

babcia pomalowała się do połowy na czerwono i weszła na maszt.

Wrzeszczała, że jest flagą państwową

i należy się do niej odnosić, z należytym szacunkiem.

Przyjechał sołtys, straż pożarna a orkiestra odegrała do połowy hymn,

zanim się zorientowano, w czym rzecz.

 

*###*****###*

 

A wracając do hulajnogi, to dziadek przyczepił metalowy pręt

do tylnej części babci i tym przedłużeniem babcię pchał.

Pchały też inne dziadki, bo babcia chociaż dzika, była ogólnie lubianą i szanowaną osobą.

 

*###*****###*

 

Lecz w końcu naszemu dziadkowi się sprzykrzyło i chociaż raz

{w ciągu całego pożycia małżeńskiego] – było mu dane przeżyć pełną satysfakcję.

 

Podłączył babcię na hulajnodze do drutów i babcia była trolejbusem.

Co prawda… trochę zaiskrzyło w ich małżeństwie… ale później to już żyli długo i szczęśliwie.

 

*###*****###*

 

W międzyczasie, babcia została – matką chrzestną nowego dzwonu.

 
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Lukier i lura w kawiarni na Dibuła    Polityka nastolatek osmalił synagogę ambasador rabin politycy Lewi osmalił Palestynę pies z kulawą nogą   Pogoda co roku konwalie coraz bardziej żelazne   Zdrowie szczepionka na raka coraz bliżej   Religie Jezus ukrzyżowany na t-shircie nie zbawi świata   Sport to nadal zdrowie   Związki hutnicy obudzili się wiosną   Miłość hutnicy obudzili się wiosną   Mój pies skrzydlaty ciągnie mnie do piekła   Nie moja wina nie moja bardzo wielka wina      
    • Chciałeś refleksyjnego wieczoru z mniejszą intensyfikacją wydarzeń ażeby wszystko było inaczej. Za późno chciałeś, acz po prawdzie wcześniej nie szło się połapać. Marniałeś wszędzie tam gdzie nie idzie o żadną prawdę, a szczerość i prostota są tylko durnym i zidiociałym błazeństwem, a wielu tak chce ciebie odbierać. Potem jeszcze ich przepraszałeś i chciałeś wytłumaczyć. Lubią słuchać tłumaczeń oczywistości. Robiłeś to na próżno, bo oni (oni są) i tak niczego nikomu nie wybaczają, a najmniej fakty o sobie. Poza tym wzbudzające gremialny śmiech chcenie nie idzie tutaj po medal. Zresztą sam fakt spaceru po medal jest w istocie czymś niepragmatycznie dość zabawnym i w gruncie rzeczy osobliwym. No a potem 2 piwa i 12 papierosów i odzyskujesz przynajmniej względny spokój wieczoru. Seranon, 02.05.2024r.    
    • dotykaj jasnoróżowych czubków azalii niczym moich piersi pod kostiumem motyla ramiączkami i spódnicy baletnicy  delikatnie przeświecasz przez baldachim łączący z polnymi kwiatami drzewami idziesz bo kocham ci pokazywać      
    • Zdążyć przed zimą.   Ostatnie lato było zbyt intensywne. Nawet herbata straciła swój poranny smak. Zastąpiła ją kawa. I te znaki krzyża na czołach bliskich zawstydzały coraz bardziej.   Kto dziś pamięta? - myślała czasem, patrząc, czy zjawi się sąsiadki kot. Przygotowała to nic (coś) dla niego. To ich rytuał był.   Kto dziś pamięta o porach roku? Rytmicznie wyznaczał je czas. Majowy mróz 24 pościnał liście. Reakcji brak, relacji brak.   Ktoś zakpił – myślała, a wzrok już poza horyzontem był i to lękliwe spojrzenie. Kto zakpił? - a przecież to mój jest czas. Łódka (łódeczka) dziurawa, ale dryfuje… Płynie do Oceanu - po łaski , po blask.   Płyniesz do tamtej strony światła. Z tej ziemskiej strony cienia, gdzie karty rozdaje ślepy los, a trudno jest płynąć pod prąd. I lichą masz wciąż nadzieję, że tu jest szczęście twe, a ziemia cię błogosławi i cichą masz nadzieję: życie nie skończy się. Licha jest ta nadzieja, oddalasz wizję zaświatów, nie chcesz zadręczać się, choć wiesz, że pyłem jesteś. Wierzysz w swą ludzką moc i szukasz odpowiedzi.   Kiedyś trafisz tam. A kiedy trafisz tam, a Wielcy  cię odprowadzą - wygrałeś swój życia los.   DANTE przewodnik zostawił: porzuć wszelkie nadzieje. Piekło ma kręgów 9.    Spójrz w wodę i rzuć kamieniem. Kręgi zatacza swe.
    • @Giorgio Alani pisząc ten wiersz raz mi przemknęła myśl o twoim utworze sprzed roku lecz niestety żadnej inspiracji tu nie poczyniłem. Pozdrawiam.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...