Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

" Człowiek nie potrafi ocenić swoich błędów tak długo, jak opowiadanie leży w szufladzie biurka; trzeba je opublikować i zacząć wstydzić się za nie; to jest jedyna możliwość nauczenia się czegokolwiek na przyszłość " - Marek Hłasko

 

Wsiąkasz we mnie każdego poranka

liliowym zapachem smutku

burzą roztańczonych warg

całujących skrwawione od łez

opuszki palców

 

Widziałem gdy je chowałaś

w wielkanocnym koszyku

pomiędzy chlebem i solą

w nadziei poświęcenia

naszych umarłych motyli w brzuchu

 

Widziałem gdy obmywałaś nimi

bożonarodzeniowy opłatek

chcąc bym przemówił ludzkim głosem

i znowu wyrył serce

na naszym wspólnie posadzonym drzewie

 

Wsiąkasz we mnie każdej nocy

pustą poduszką pożądania

wspomnieniem naszych rozmów

posłańców splecionych spojrzeń

które na powrót szukają

 

klucza do szkatułki miłości

 

Opublikowano

I na swój kolejny wieczór poetycki załóż jakieś slipki.Człowiek naśmiewa się z niejakiego Gracjana śpiewającego o kupie a sam siedzi na grochu świecąc czterema literami.I jeszcze to wszystko opatruje tytułem "Mój Wieczorek Poetycki ".Hahaha.Już oczami swojej duszy(uśmiech) widzę Micińskiego " na waleta " recytującego " Lucifera " , który siedzi na hałdzie ziemniaków.

No i przeczytaj sobie " Lucifera " i metafory jakie tam wpleciono.Ten jeden wiersz jest lepszy od 10 mln napisanych na PPL.I nawet jeśli PPL będzie istniało milion lat nikt stąd nie napisze tak jak ten poeta.A ja się trzymam właśnie takiej manieryczności i patosu.

 

[...] Na harfach morze gra - kłębi się rajów pożoga [...]

 

Nawet sam wielki Miciński pisał o pożodze :).

Opublikowano (edytowane)

@Ast VoldurPo swoim kolejnym wierszu polecam panu założyć połowę arbuza na głowę, grafomanie.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nie myślał pan żeby pisać teksty dla Lady Pank? Szkatułka miłości... niesamowite jak studnia rozpaczy, kielich niespełnienia i inne tego typu wyrafinowane metafory.

Edytowane przez Krakelura (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Tylko staruszka, która się garbi albo na laskach mocno się trzyma, wypatrzy ciebie — głodny gołąbku, który przyszłości większej już nie masz. Natrętne stadko rozrzuci kwestę, w garnuszku przecież zabrakło wody... Gdy się podziała gdzieś atencjuszka w ludzkim skupisku, dawnej ślebody.          
    • liryczniejemy pomiędzy sklepowymi alejkami promieniami słońca a kroplami ulewnego deszczu   liryczniejemy przedwiośniem w ogrodach Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej   przed zimą pod kocem w mimozy liryczniejemy   bo nasze dni to wersy do poskładania w poemat epicki jak Mahabharata i bezczelnie czuły         strofami mija nam czas gdy tak sobie liryczniejemy   bo słowa są wszystkim co mamy (to przecież wiersz)   gdy słowa są wszystkim co mamy (to przecież wiesz)        
    • Interpunkcyjnie także pięknie. Pzdr :-)
    • Noszę koronę niewidzialną, przeźroczystą I własnymi drogami chodzę miłościwie, Odkąd w swym sercu mnie koronowałeś tkliwie Swoją miłością pół płomienną i pół czystą; I jak blisko może przejść przebrana królowa, Przez targowisko między nędzarzy tłumem, Płacząc ze współczucia, lecz skrywając dumę, Ja swoją chwałę wśród lęku zazdrości chowam. Ma korona ukrytą słodyczą zostanie Ranek i wieczór modlitwą chronioną wiernie, A kiedy przyjdziesz, by mi koronę odebrać, Nie będę płakać, prosić słowami ni żebrać, Lecz uklęknę przed tobą, mój królu i panie I na zawsze przebiję moje czoło cierniem.   I Sara: I wear a crown invisible and clear, And go my lifted royal way apart Since you have crowned me softly in your heart With love that is half ardent, half austere; And as a queen disguised might pass anear The bitter crowd that barters in a mart, Veiling her pride while tears of pity start, I hide my glory thru a jealous fear. My crown shall stay a sweet and secret thing Kept pure with prayer at evensong and morn, And when you come to take it from my head, I shall not weep, nor will a word be said, But I shall kneel before you, oh my king, And bind my brow forever with a thorn.
    • @Annna2Muzyka jak balsam, pasuje do wiersza, a wiersz do niej :) Nawet skowronka w trelach słyszę.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...