Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

 

 

Układ Słoneczny, Big Bang

 

Z Niebytu

Wyłania się Byt

Katastroficznie

Stąd jesteś ty

I jestem ja

Ontologicznie.

 

Aby to, czego nie ma

Było

Coś, czego nie pojmujemy

Nas

Stworzyło.

 

I uwięziło w bańce

Puchnącego Kosmosu

Niepewni jesteśmy swego

Ani jego

Losu

 

Ulegle ulegamy

Powszechnej grawitacji

W każdej chwili

W każdym czasie

I w każdej sytuacji.

 

Jeszcze dzień jeden

Albo rok

Może przetrwamy

Lećmy zatem czym prędzej

Na jakieś ciepłe

 Bahamy.

Edytowane przez Lach Pustelnik
poprawiono (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Andrzej_Wojnowski co prawda, Andrzeju, nie jestem mistrzem pióra, ale uważam, że "swego" jest jak najbardziej uprawnione. Jest to wciąż żywa potoczność. Co innego twe, me i tym podobne - już archaizmy. Pozdrawiam 

Nie jestem pewien czy nie powinno być jednak niepewni. Olbrzymia kometa przemknęła z sykiem przez wyobraźnię Autora zostawiając za sobą warkocz pytań, na które jeszcze długo nie znajdziemy odpowiedzi rozbełtanych pastelową iskierką humoru. Fajnie opowiedziane. Pozdrawiam

Gość Przemyslaw Prus
Opublikowano

ciepłe bahamy a i owszem ale i biedne i pokiereszowane także

 

Opublikowano

@Andrzej_Wojnowski

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Przesadzasz z tą ligą, oczywiście w sposób tak miły, ze trudno się gniewać :)Postaram się zajrzeć do tej Twojej "ligi" i z tego co pamiętam nie rozczaruję się z pewnością. Pozdrawiam

To dzięki, bo i we mnie była niepewność co do sposobu pisania tej niepewności. Nie muszę więc sprawdzać. Pozdro

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Epopeja Gorzkowska brzmi już całkiem zacnie.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        To mnie zastanowiło. Wiersz miałby sens, gdyby opowiadał o zmarłym tuż po urodzeniu dziecku.   Ale utwór daje za mało danych wyjściowych, więc równie dobrze może być to metafora ludzkiego życia w ogóle, które zawsze wydaje się za krótkie. Jednak wtedy nie ma co narzekać na brak czasu, tylko po prostu wykorzystywać go w pełni, bo zrzędzenie to też strata czasu.
    • @Jacek_Suchowicz pewno masz rację - pozdrawiam 
    • @iwonaroma mam prawo do swojego punktu widzenia i umiem się zachować, nie przeklinać. 
    • A lipy? Już w większości przekwitły, Choć któraś może się spóźnia – traf zwykły. A duch? Bo każdy czas ma ducha swego, Co do charakteru lub transcendentnego. Kwitną lawendy, bylice, krwawniki; Poza tym wszędy strzyżone trawniki Przez ludzi, roboty – to sztuczne! gdzież duch? A choć bywało, tym razem mało much. Mieszają się na ulicach języki, Dziwnych posunięć władz dziwne wyniki. Z barw wciąż tyle złota i zieleni, Że chwilami złuda raju na ziemi. Och pójść do kogoś kto mi wytłumaczy: Co każdy znak czasu dany mi znaczy? Czyż drzwi zawarte? Choć droga przez krzaki, Wiedź mnie przez ten slalom Aniele jaki! Tam gdzie odludzie w ułomek świątyni… Czy Anioł Kościoła za stan nie wini? Z dala człeczych walk niech się uciszę! Niech pojmę co zobaczę, co usłyszę! Jeśli odejdę, niech na Waszą drogę! Czego nie zdałem się w mocy, niech zrobię! Bo potem przejdą refleksyjne lipce! – Czas pobiegnie? Zagrają zimy skrzypce.   Zilustrował grafiką „Zrujnowany, opuszczony Kościół, choć inny” program „Imagine” pod dyktando Marcina Tarnowskiego.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...