Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

W świecie starszym niż twój ból,

większym niż najgorszy lęk,

dziwi nieskończoność ról,

w które nas przybiera pęd.

 

Każdą tak wyraźnie czuć,

gdy żołądek ściska stres,

wśród nich gwar zazdrosnych sióstr

– jedna drugiej wieszczy kres.

 

Świat cierpliwie niesie nas.

Każdy własny toczy bój,

– inni mają lepszy czas

– każdy widzi kłopot swój.

 

Ten za mało jeszcze ma,

tamten gdzieś zatopił sens,

ktoś tam skrywa własne ja,

ten przecenia czym jest seks.

 

Brak im sławy pośród mas.

Chcieliby być wreszcie kimś,

zamiast swych usłużnych prac,

mieć, co obiecali im.

 

W głowach huczy armat trzask.

Wybuch sypie w oczy piach.

Dla strategii braknie map.

Wierzchni śmiech przykrywa strach.

 

Kiedy oblężenia czas

chwyta i wyżyma krtań

– cicha myśl – ostatni as

szepcze: choć na chwilę stań.

 

Każdy krzyk swój koniec ma.

Milknie najgroźniejszy zwierz.

Burze złe rozgania wiatr,

ukojenie przyjdzie też.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dziękuje Ci Alu. Zależało mi na utrzymaniu równego rytmu. Czasem wzbraniam się przed rymami męskimi, bo wiem jak mogą brzmieć, ale tym razem postanowiłem pójść w tym kierunku.

 

pozdrawiam Cię serdecznie :) 

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...