Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witaj - nie takich poetów... przeżyłem  - przeżyje i ciebie.

Ty myślisz że kim ty jesteś żeby negować tych którzy komentują

jakim prawem zabierasz w tej sprawie głos.

Przecież mają prawo do swego zdania.

A może cię to boli że tak jest  jak jest.

Czy ty myślisz że twoje wulgarne brzydkie bez przesłań 

wiersze są lepsze...widać po komentarzach  - szału nie ma.

Zastanów się zanim coś napiszesz w sprawie innych.

Nie psuj tego portalu bo i tak nie wygrasz - czas cię oceni.

                                                                                                                   Pozd.

 

Opublikowano

Przede wszystkim jestem czytelnikiem,  który jest zażenowany niskim poziomem portalu. Przyznaj się ile czasu spędziłeś aby napisać swój tekst? 5-10 minut? 

Przecież to wszystko to jest na kolanie pisane i wrzucone tylko po to żeby powymieniać się uprzejmościami z innymi grafomanami. Na 15 ostatnich tekstów wrzuconych tutaj nie znalazłem ani jednego wiersza. I to jest w sumie przykre ale Ty raczej tego nie zrozumiesz. 

Opublikowano (edytowane)

@light_2019  - tobie wydaje się że jesteś Mojżeszem

                          który naprawi ten portal.

                          Czemu z poprzednich uciekłeś czy też nie miały twojego poziomu 

                          A może mieli cię już dość...i musiałeś.

                           A co się tyczy mego pisania to są to 

                           wiersze z archiwum nie pisane na czas.

                           

 

 

 

                                                                                                

                           

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane przez Waldemar_Talar_Talar (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

"Czemu z poprzednich uciekłeś czy też nie miały twojego poziomu 

                          A może mieli cię już dość...i musiałeś." 

 

Boże, tak zapewne chce zbawić świat i wyrzucają mnie ze wszystkich portalów. Nie ma sensu ciągnąć tej dyskusji.

@workingclass tak, bo to też nie jest wiersz. Dla siebie jestem równie surowy nawet bardziej. 

Opublikowano

@light_2019

Light, jak najbardziej się z Tobą solidaryzuję,

I w Twojej nienawistnej krytyce z rozkoszą się zaczytuję,

Każdemu potrafisz sensownie i mądrze dowalić,

A jeśli trzeba, to jeszcze z kopa mu mocno przywalić!

 

Uwielbiam taką konstruktywną krytykę, życzliwą,

Podlaną jadem, skomleniem, zjełczałą oliwą,

I rozumiem Twoje tutaj, pewne osamotnienie,

Ale cóż, geniusze tak mają. Takie ich losu zrządzenie…

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Berenika97, bardzo ciekawa analiza, nawet tak ciekawa, że nie jest mi łatwo z nią dyskutować, ale jednak spróbuję. "Nie jest to nudny tekst, chociaż lekki ton, niemal farsowy, może wydawać się nieadekwatny do powagi sytuacji. Ale rozumiem, że to Twój zamysł." A ja sobie pozwolę nie zgodzić się albo nie do końca zgodzić się z twoim twierdzeniem o lekkim, farsowym tonie. Zakochanie Marka jest przecież jak najbardziej poważne, chciałoby się rzec, że jego wariactwo wynikające z tego zakochania także jest czymś poważnym. Weź na przykład taki fragment:  "- Aguś, od kiedy tu się znalazłaś, w naszym małżeństwie zrobiło się jakoś ciekawiej, przez to, że państwo pod postacią wyroku skazującego się niejako wdarło się do naszego małżeństwa. "   Marek się w tym powyższym fragmencie ekscytuje się tym, że...Agnieszka nie należy tylko do niego, że w jakiś sposób należy także do państwa. Pojawia się tu więc w pewnym sensie myśl propaństwowa, trochę na przekór twojemu twierdzeniu o "lekkim, niemal farsowym tonie", który "może wydawać się nieadekwatny do powagi sytuacji". Ale może jest coś na rzeczy w twoim twierdzeniu o tym lekkim tonie, który może wydawać się nieadekwatnym  do powagi sytuacji. Mi się taka lekkość kojarzy z etosem szlacheckim, z taką szlachecką dumą, która w tego typu sytuacjach nakazuje, żeby nie okazywać przygnębienia, lecz zawsze mieć głowę do góry.      
    • Moimi planami. Piekło się wybrukowało. Moje chęci zginęły w wielkim potopie, wysokoprocentowej fali. Moje słowa, ugrzęzły w pisanych natrętnie listach i błahych wierszach. Miłość, ją zamurowałem w zatęchłej zgnilizną piwnicy bez okien. Wygodne jest życie samotnika. Telefon milczy. Przyjaciele omijają Twój adres, idąc ku tym, którzy zastąpili Twe miejsce przy ich boku. Ludzka mowa staje się denerwującym dodatkiem, letnich, skwarnych minut zmierzchu. Jak muchy podniecone do granic szaleństwa, bzyczące na świeżym zezwłoku psa. Spęczniałym i sinym od gazów rozkładu. Z wywalonym, spomiędzy rozwartych szczęk, szorstkim jęzorem. Porzuconym w rowie przydrożnym, mulistym lekko i ukwieconym, rozplenionym po ugorach jak zaraza mleczu. Oni mają swoje życie we własnych, pewnych dłoniach. Chwytają nimi dzień i noc. I deszcz i śnieg. Jednako bawią ich swymi odosobnionymi barwami szczęścia, wszystkie dni tygodnia. Potrafią czerpać wszystko co najlepsze z życiowej esencji i dawać choć cząstkę siebie innym. A Ty? Możesz jedynie uciec w koszmarny sen. Łóżko jak trumna. Wysadzana książkami i brudnymi, znoszonymi ubraniami. Świerszcze grają ostatni tej nocy nokturn. Znów w półśnie umęczonym. Wyobrażałem sobie piękne życie. I tylko pytania. O przeszłe i przyszłe cierpienia. Wychodzisz z domu pewnym krokiem. Starasz się być jak inni. Lecz, wrócisz za kilka minut pod sam próg. Nie umiesz żyć. W świecie ludzi. Więc trumna czeka. Nie krzyczy i nie pyta. Nie ocenia i nie próbuje zmieniać. Nie boi się Twoich napadów agresji i paniki. Najlepiej będzie jak się położę. Prześpię egzystencję ludzkości. Gdybym jakimś cudownym trafem tym razem umarł. Zanieście mnie po prostu na cmentarz.
    • Muzyka, przez ucho, umysł - do języka.  
    • @Starzec 'Z języków najtrudniej nauczyć się wspólnego języka' Pozdrawiam. 
    • @Robert Witold Gorzkowski Cudawianki prowincjonalnej natury. Z podobaniem, pozdrawiam. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...