Piosenka o diable

[Jan Paweł D. (Krakelura)]

Z krasną gwiazdą i bez gwiazdy,

ze swastyką i bez swasty,

raz pod krzyżem raz bez krzyża

diabeł się do ciebie zbliża.

 

Nieuchwytne ma oblicze:

może śmiać się półksiężycem

albo nieść Gwiazdę Dawida-

- każdy symbol mu się przyda.

 

Cieszy się gdy świat zapłonie,

trzyma tylko swoją stronę,

pod pacyfą jak gołąbek

ostrzy też na ciebie ząbek.

 

Ceni wolność i wygodę,

jak stalowy chuj na ropę

drąży ziemię aż po uszy

żeby łono jej osuszyć.

 

Pod krawatem, bez krawata,

diabeł chce być panem świata.

Gdy zwycięstwem się radujesz

on gdzie indziej już kiełkuje,

 

rośnie jak strażnicza wieża,

nowy mundur  znów przymierza,

dymy niosą się z oddali-

- w starym piecu diabeł pali.

 

Wyczyszczone ma buciki,

błyszczą spinki i guziki,

już zapina strój galowy

na ostatni- atomowy.