Martwy

[Wolnostylowy165]

Obudziłem się martwy

 

To powód, przez który nie obudzę się z martwych
Bo kto umarł za życia, po śmierci nagle nie stanie się żywym 

 

Powstałem z piachu i popiołu 
By zaraz po chwili usiąść z powrotem
Przypominając sobie, że przecież
martwi są piachem i popiołem 
A ponadto nie wypada im chodzić 

 

Mogę zatem tylko legnąć znowu na moim łożu śmierci 
I patrząc w sufit, przeleżeć cały kolejny dzień 
By w nocy i tak nie zmrużyć oka
Bo przecież martwi nie śpią 
A na sen wieczny jestem zbyt żywy 

 

Edytowane 4 Listopada 2019 przez Wolnostylowy165 (wyświetl historię edycji)

[Lahaj]

@Wolnostylowy165

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Podoba mi się jak nie wiem co

pozniej tez jest Ok wyrzuciłbym słowo nagle.

To chyba regionalizm 

 

jest w tym wierszu jakaś tragifarsa zamierzona czy nie, szczególnie mi się podoba.

Edytowane 4 Listopada 2019 przez Lahaj (wyświetl historię edycji)

[Wolnostylowy165]

@Lahaj "Nagle" jest tu celowe, więc je zostawię, ale dzięki za sugestię. Co do "legnąć się" po prostu niepotrzebne jest tu "się". Myślę, że będzie brzmiało lepiej, jeśli się go pozbędę. 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Cieszę się, że się podoba i pozdrawiam :)

[Jan Paweł D. (Krakelura)]

Podoba mi się, czytam jako opis depresji.

[Lahaj]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ooo tak tez można! Jest tez jakas kafkowska przyducha 

[Mateusz]

Na prośbę autora przeniesione do gotowych.

[Jan Paweł D. (Krakelura)]

Wróciłem do tego wiersza, i dalej mi się podoba, fajne w nim jest to, że opisujesz jakiś ciężki stan, ale w jakiś sposób to rozładowujesz, przez to nie jest ciężkie i patetyczne w czytaniu. Pisane z luzem w porcie, taki dramat jakby bez dramatu, jak wiercenie sobie dziury w brzuchu z uśmiechem na ustach, ot tak po prostu.