Zgłoś

Azyl   Poczułem, kłębek nerwów nagle mnie zabolał; Coś miga niedaleko, ktoś gdzieś krzyczy, pędzi, Jak gdyby miało jutro wzejść przed dniem dzisiejszym, A ranek coraz szybciej zdążać do wieczora.   A niech to! Może tylko taplam się w pozorach, Trzymanych przez rozsądek ciągle na uwięzi? Przedziwne… Czy naprawdę świat się tym nie męczy, Gdy widzi rzeczywistość wściekłą dookoła?   Nie będzie poetycko. Minął czas, jak co dzień, I nie ma o czym pisać. Ciemno, prawdę mówiąc. Nad puentą, w środku nocy, siedzę i się głowię,   I pewnie, wyczerpany, pójdę spać niedługo, Lecz najpierw z wyobraźnią znów wyruszę w drogę, Bo wiem, że moje zmysły z nią się nie pogubią.   ---

@huzarcBardzo dziękuję, miał być właśnie taki intymny i erotyczny. :))) 

@Berenika97 On jest miękki, zmysłowy i bardzo spójny obrazowo – taki mały monolog fali i wydmy w jednym ciele. Rozkwita napięciem - intymny, erotycznym, niedomówionym, zatem przez to silnym i uwodzicielskim.

@Robert Witold GorzkowskiPewnie o cenzurę, bo też nie mogę tego wiersza znaleźć. Wcześniej przeczytałam - nic w nim obraźliwego nie ma. 

@tie-break bardzo dziękuję za rzeczowe omówienie tego konkretnego pacjenta. To są bardzo cenne wskazówki!