Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

wyćwierkane rozmowy uściskiem ręki
przypieczętowane
potoki słów cesarską słusznością zdania
zagwarantowane

dziewicze teorie na kolejny występ
zapraszane
przez obce horyzonty myślowe tępo
wystękane

 

wysyłam je w kosmos w szczelnych
kombinezonach
ukrywam głęboko w ziemi tajnych
schronach
zacieram swoje ślady z wizyty na
salonach
zostawiając was z pustym krzesłem 
w szponach

 

zaciągam się sobą ciężko odnajduję
powietrzem kryształu zator wydrapuję
             ........wasze DNA

Edytowane przez Gość (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Kot tak, napisałam to podczas konferencji, gdzie każdy odkrywał na nowo Amerykę, mówienie o poszanowaniu praw człowieka, w najbardziej nietolerancyjnym tonie, jaki istnieje...ten wyśrubowany ton, wiercił mi dziury w głowie...jak pierwsza zwrotka...wyszłam wykończona. Dziękuję, że przeczytałas i mega ciekawy komentarz... najtrudniejsza rzecz to iść za rękę z własną prawdą. Pozdrawiam

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Cały wiersz jest pięknie utkany i ma dużo przekazu, tylko te powietrze kryształu mi nie daje spokoju, co dokładnie miałaś na myśli? 

A pro po obcego DNA, każda komórka organizmów wielokomórkowych posiada obce DNA. Tak zresztą powstały zwierzęta i rośliny. Ciekawych zapraszam do tematu endosymbiozy. 

A ludzie w garniakach (mówię tu o stylu życia a nie ubiorze) to egoistyczne świnie, nie obrażając świnek :) 

Edytowane przez Gość (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

@Rastu witaj, to jest abstrakcja z tym powietrzem kryształu... chcialam użyć zwrotu, który by spotęgował niemożność znalezienia łatwego sposobu na pozbycie się problemu. Tym narzędziem za wiele nie zdzialam...Wychodzisz na zewnątrz i chcesz zaciągnąć się sobą, ale zator...blokada myśli jest zbyt silna...stąd właśnie zwrot kryształ, czyli coś czystego, ostrego w formie a wszystko powiązane z powietrzem.Milo, że coś w tym wierszu odnalazłeś dla siebie. Pozdrawiam

Edytowane przez Gość (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Nie doszłam do końca, zbyt dużo naraz. Świetne Skróty myślowe czasem pomagają w życiu, bo nie sposób zastanawiać się nad każdą decyzją, która nieraz wymaga chwili reakcji, niemniej nagminne używanie skrótów a zwłaszcza tam, gdzie powinno być właśnie miejsce na refleksję, prowadzi np. do zubożenia albo po prostu do mylnych wniosków. Świetny przykład z tą gruszką na wierzbie, a co jeśli jednak się zdarzy?   (nie to, że zatrzymałam się na pierwszym, aż tak - to nie ! ) :-))   Pozdrawiam.
    • @KlipJak zwykle idealny. Pozdrawiam.  
    • @KlipDzięki za pochwałę i informacje. Szyk zmieniłem. Pozdrawiam. @iwonaroma@Berenika97@Sylwester_Lasota @MIROSŁAW C.@piąteprzezdziesiąteDzięki za polubienie. Pozdrawiam.
    • Być może tekst powtórkowy?                     °~° gdzieś na świecie żyje dama co nie cierpi wręcz ciećkania chociaż utwór znakomity nawet noblem z lekka trąca ona groźnie cedzi słowa żadne mi tam → t i t i   s r i t i dla mnie sprawa jest nagląca                    °~° ma być pies a nie piesiunio   mucha tylko a nie muszka   brzuch normalny nie tam brzusiek   każdy głupek nie głupeczek wie ze racja moja słuszna                    °~° żadnych świnek i kaczuszek sraczków kłaczków i pitulek albo zgroza pipciów rypciów piranieczek i trupiątek tak ma być bo nóżką tąpnę                    °~° mnie aż mierzwi ći ći śanie bo po rączkach wnet przywalę by matołek mi pod noskiem lepiej już nie pisiu wcale chyba nie chce być pobity gdy mi ciućka... t i t i   s r i t i                                     °~° oj nieznośne te kobity co nie cierpią... t i t i   s r i t i                     O•˝˝O•              
    • Wiersz pięknie utrzymany w duchu klasycznej poezji refleksyjnej, przypomina dawnych mistrzów sonetu. Widać tu dobrą rękę do formy i dążenie do wielkiej perspektywy.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...