***

[Liryk]

Ziemia się kręci,

wszystko jak w zegarku.

 

Dzień dnieje pełną gamą marzeń, zmartwień.

 

Uśmiecham się zwyczajnie,

do światłocieni.

 

Na głowę mi upadł nadmiar piękna,

niosę ten dzień jak wiadomość o końcu wojny.

Artefakt odkupienia, chleb głodującym.

 

Z zamiarem na twarzy wypisanym,

Chowam się w złote światło

jesieni całymi dniami.

 

Świtami widać mróz z zaciętą miną,

jak przycina liście z krajobrazu.

Ptasie serca tęsknią i miękną.

 

Czas ucieka.

I niby nagle.

 

Jest na horyzoncie jej róż aureola,

Nadchodzi noc w gwiazdy strojna, nie zdziwi nikogo, jeśli

 zostanie na dłużej.

 

 

Zastanowimy się pewnie ponownie,

czym jest poezja.

 

 

 

 

 

Edytowane 14 Października 2019 przez Liryk (wyświetl historię edycji)

[Liryk]

@Pia @Kot dzięki za uwagę, macie rację; z tym wątkiem o wyborach to raczej temat na inny tekst:)

Pozdrawiam Serdecznie.

[Czarek Płatak]

Kolega chowa się w złote światło, a ja za szaroburą ścianą deszczu. Jesień każdemu daje to co mu jest potrzebne ;)

[Liryk]

@Czarek Płatak Cezary, dziękuję za uznanie:)

[WarszawiAnka]

Lirycznie i refleksyjnie. Bardzo mi się podoba to "chowanie się w złote światło", też próbuję... :)

Koniec jednak zaskakuje - wiersz skręca nagle w nieprzewidzianym kierunku, trochę się zagubiłam/.

 

Pozdrawiam

[Czarek Płatak]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ależ proszę Liryku :) 

[Liryk]

@WarszawiAnka  Dziękuję, Twoje uznanie to wyjątkowa przyjemność.

Pozdrawiam Serdecznie:)

[WarszawiAnka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Miło mi, chętnie znów przeczytam Twój wiersz. :)

 

Pozdrawiam wzajemnie