Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

@Dag  

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Hej Dag, wrażliwość moja niekiedy mocno ukryta...bo ją trzeba chronić ;) 

Zmieniłam końcówkę na bardziej "normalną", bo w tym temacie może eksperymenty mniej są właściwe. Pozdrowienia 

Opublikowano (edytowane)

@WarszawiAnka

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Aniu, być może jest wiele opcji/źródeł strzelania (na pewno jest :)). Zazdrość wg mnie to jedna z głównych przyczyn zła - a zazdrość, że ktoś jest spokojny i szczęśliwy - wtedy gdy my cierpimy... tak strasznie cierpimy...może prowadzić do zawiści, a tu już krok do zbrodni. Głęboko cierpieć i nie zazdrościć...o, to już krok do doskonałości. Z drugiej strony strzelanie w słusznej sprawie...nie wykluczam, że i takowe jest - mocno nam zaburza rozeznanie (przynajmniej mnie ;)), po której stronie jest racja. To co Ty przytoczyłaś, tj. zabijanie tylko i wyłącznie dla własnego upojenia - to chyba rzadko występuje, ale jednak występuje. Jeśli z przyczyn upośledzenia to pół biedy, ale w przypadku działania celowego...to już wskazuje na zło skumulowane, skoncentrowane, uosobione.

Również pozdrawiam

 

--------------------------------

 

@Ast Voldur

 

 

no dzięki ;)

zostawię zakończenie takie, jakie jest. Odzdrawiam

 

 

 

Masz rację Janku, niektórzy modlą się a potem wchodzą w stany emocjonalne i strzelają...Ciężko czasem zachować (s)pokój, gdy się jest prowokowanym. A istnieją przecież mistrzowie prowokacji...

 

------------------------------

 

 

 

dzięki Waldku, również dobrego

Edytowane przez iwonaroma (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@WarszawiAnka

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

No tak, ja również, strzelanie (dosłowne) to tylko jeden z elementów szerokich możliwości ;) ranienia. Twoja recepta na zazdrość jest bardzo dobra wg mnie-  z tym że nie każdy może sobie na takie leczenie pozwolić (skrajne sytuacje np.wojna, ciężka choroba i ból fizyczny ale też lżejsze sprawy typu obarczenie rodziną,  bieda i przymuszenie do niechcianej, nielubianej pracy etc.). To czasem luksus móc się zajmować sobą,  my tutaj- poeci mali i duzi jesteśmy pod tym względem szczęściarzami :) 

zdrówka również 

 

‐‐‐---------

 

 

 

 

 

Podziękowania dla Natuskii :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Każdy powinien zająć się sobą na miarę możliwości. Coś poukładać, uporządkować w swoim życiu, małymi kroczkami posuwać się do przodu. A zbytnie obciążenie może wcale nie być zrządzeniem losu, tylko wynikiem własnych, błędnych wyborów.

Co do sytuacji skrajnych, to oczywiście zgadzam się, ale zawsze zadziwiała mnie ludzka determinacja, aby po jakiejś tragedii, np. wojnie ze wszystkich sił starać się wrócić do normalności. Warszawa jest tu najlepszym przykładem. :)

 

Pozdrawiam

 

P.S. Mówię to nie tylko do Ciebie, ale i do siebie...

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@WarszawiAnka

To prawda Aniu, każdy powinien dążyć do szczęścia. Zresztą,  tak jak piszesz, nawet w sytuacjach skrajnych, i w czasie wojny ludzie śpiewali, tworzyli, spotykali się, kochali, nawet czasami śmiali i żartowali. Tylko w przypadku silnego bólu trudno jest skupić się na czymkolwiek innym,  ale trzeba przeczekać, przemodlić- minie.

Oczywiście pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...