hala babel

[JaKuba]

 

już poznali mą tożsamość
dobytek wjechał w nieznaną paszczę
tysiąc jezyków zmieszanych razem
w gwar dziki, drapieżny
hala babel szumi - halo halo
o wszystkim nieistotnym
i niczym nieważnym rozmowy
stoją kolejki, rzędy równe
każdy z biletem w ręce
jak uczeń z tornistrem pod klasą
a ja jak zawsze nieprzygotowany
teraz też - nieogolony, pognieciony
dobrze, że relatywnie trzeźwy
i szczęśliwy choć troszkę
odpoczynkiem zmęczony
wracam

wyzwaniom w oczy spojrzeć
odpowiedzialność wziąć na barki
jak facet z krwi i kości
życie trzymać za mordę


Andimachia 09.2019

[WarszawiAnka]

W przeciwieństwie do wieży Babel, hale Babel mają się dobrze...

Ja hale Babel lubię. Chociaż... pamiętam jeden raz, gdy znalazłam się tam jakby nieprzygotowana; choć to była dobrze zaplanowana podróż, powitał mnie "świt pod spuchniętymi powiekami". Ale to była droga dokądś, a nie skądś.

Powroty nieraz są trudne, bo wracać trzeba do rzeczywistości, która boli.

W tym wierszu Peel również nieco niepokoi. czytelnika...

 

Pozdrawiam

 

Ach, jeszcze uwaga względem formy.

Skoro to wiersz wolny, wyzbyłabym się całkiem interpunkcji.

Edytowane 28 Września 2019 przez WarszawiAnka (wyświetl historię edycji)

[Sylwester_Lasota]

Taak, też znam to uczucie :)

Pozdrawiam :)

[JaKuba]

Dziękuję @WarszawiAnka I @Sylwester_Lasota :) pozdrawiam serdecznie