Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Spokoik?

Don_Kebabbo
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Don_Kebabbo

Don_Kebabbo

Opublikowano
  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Opublikowano

Flażki w górze, jakieś święto

W kupie siła starych, ziomów

I mordeczek; wzniosły bełkot

Coś o władzy, padach do nóg

I kraczeniu za liderem

Lub robieniu pajacyków

 

Nie pamiętam z tego wiele

Dziś na szczęście jest już cicho

Szumią tylko samochody

Można okno mieć otwarte

I z pomocną dłonią głowy

Wysnuć wnioski

 

Albo bajkę

8
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
Jacek_Suchowicz

Jacek_Suchowicz

Opublikowano
Opublikowano

ja pamiętam bardzo dobrze

pochód czerwień oraz biel

mowy długie - mi nie dobrze

"mamo rzygać mi się chce"

 

"cicho cicho bądź mój mały

jeszcze chwila koniec już

chcesz by tatę nam zabrali

wujek w lesie ma swój grób"

 

...

 

każdy chlapie dziś ozorem

obrażając judząc lżąc

sądy przecież nie są skore

może kiedyś zniknie zło?

 

pozdrawiam

 

 

 

1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
Don_Kebabbo

Don_Kebabbo

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Takie tam z czwartego piętra ;)

 

 

No popatrz, czym to nie wymachują ;)

 

 

Nie wiem, czy takie stare - pajacyki, heilowanie chyba wciąż gdzieniegdzie w modzie. Nie pisałem o żadnym konkretnym wydarzeniu, ale temat trochę już za mną chodził; klimat w rodzaju "Polska Walcząca już nie tylko na koszulkach i zderzakach, ale od jakiegoś czasu i na olewacji osiedlowego spożywczaka" - opis z rzycia wzięty, ale jak go ładniej ubrać w słowa? I z PW na spożywczym to tak na serio - mogę zrobić zdjęcie. Tu lepszy tekst i trochę inne spojrzenie na rzeczony temat:

 

 

 

 

Wnioski wnioskami, bajki bajkami, ale czasami śmiech jest najzdrowszą reakcją.

 

 

Ano tłuką się (z) takimi ;)

 

 

Może zniknie - mówię oby

I po nocy będzie brzask

(Zamiast nowe kopać groby

Las odwiedźmy - spędzać czas)

 

 

Pozdrawiam i dziękuję za zajrzenie.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Xbovski
      Płacząca ta wierzba

      Przez Xbovski · Opublikowano

      A wołanie tłumu, gdy trwogi miały swój ton, Ja-przezroczysta, próżna, jak papierowy tron, co wiatr niesie w dal. Miała, straciła, w płaczu nadziei obłed, Bluźni ciernie, róży płatki obłędne, krwią zraniona w duszy.   Urodziwa, lecząca woda, w jej lustrze odbicie czyste, Głosem spłoszyła, na wierzbie z głową wciąż wpatrzoną. Żywicą krwawi, lecz pnie się ku niebu, kwitnie w ciszy, Choć gwiazd nie dotknie, wciąż wyżej rośnie, ponad czas, ponad świat.   Korzenie nieszczęścia, płytkie, lecz silne jak kłącza tej wierzy, Wśród wierzby rozwiewają smutek, jak jej łzy, jak jej śpiew, na szkle rysa Wciąż się pnie, choć łamie ją wiatr, choć z serca wycieka żywica, Nie dotknie gwiazd, lecz w swym wzroście nie ustanie, płacząca ta wierzba.     A cry of the crowd, when dread took its tone, I-transparent, hollow, like a paper throne, Carried by winds to the faraway vale. She had it, she lost it, in hope’s wailing spell, Cursing the thorns, the rose’s bewitched veil, Bloodied in soul, in her anguish frail.   Graceful, healing water, her mirror’s clear gleam, Her voice once startled, on the willow’s dream. Bleeding with resin, yet climbing the skies, Blooming in silence, though stars she won’t prize, She reaches still higher, beyond worlds, beyond time.   Roots of misfortune, shallow yet strong, Entwined like the willow’s mournful song. Her sorrow’s dispersed, as her tears softly chime, A crack in the glass, a fracture in rhyme. Though broken by winds, her heart leaks resin, Yet the weeping willow will rise, ever driven.
    • aff
      Walka

      Przez aff · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      W każdym razie, w wierszach ty To zawsze podmiot liryczny.pzdr  
    • m13m1
      Jestem skromny jak cholera

      Przez m13m1 · Opublikowano

      Jestem taki opiekuńczy i zrozumieć wszystkich mogę cierpliwości mam tak wiele wskażę innym prostą drogę jestem miły i uczynny kocham dzieci i zwierzęta nie brak mi inteligencji kto mnie spotka zapamięta jestem piękny ponad miarę włosy lśnią na mojej głowie zęby białe jak perełki ciała piękna nie wypowiem i tak dziwię się tym ludziom każdy gardzi poniewiera że nie lubią mnie a przecież jestem skromny jak cholera  
    • Yavanna
      74 Dlaczego

      Przez Yavanna · Opublikowano

      Dlaczego serce moje Do Ciebie śpiewa Bez wzajemności   Dlaczego szarpie Twej bliskości brak Tak długi już czas   Dlaczego lustrzanie Nie dzieje się nic Na drugim końcu nici   Dlaczego kielich miłości Solą łez smakuje Tęsknoty niespełnionej   Dlaczego nadzieja  Umrzeć nie chce W obliczu codzienności   Co tak naprawdę  Przędzie między nami los Pod osłoną rzeczywistości
    • UtratabezStraty
      Do Narodu

      Przez UtratabezStraty · Opublikowano

      @Kamil Polowczyk, moja krytyka wiersza "Do Narodu" za zbyt egzaltowany styl wynika z tego, że jest to najwyraźniej odezwa. W wypadku twojego wiersza "Walka", który, na moje oko, mówi o twoich przeżyciach duchowych, mój stosunek do egzaltowanego stylu jest już inny.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...