powroty

[Lidia W]

 

żwir chrzęści pod nogami

jak stary przyjaciel

wyciąga z pudełka zblakłe fotografie

 

zza świerku wychodzi dom

i patrzy nieswojo

wszak włosy mam inne i bluzkę nie moją

 

w oknie coś się porusza

znajomo, boleśnie

zgarbiona sylwetka się kiwa na krześle

 

i ledwo stanę w progu

wiem, już całe lata

stygnie w mojej szklance słodzona herbata

[Natuskaa]

Przyciągnął mnie ten opis. Próbuję sobie dołożyć na krzesło matkę, albo babkę (ale tu bardziej pasowałby fotel bujany) i ta szklanka słodzonej herbaty... czekającej, bez kurzu, pajęczyn i czasu. Pięknie :)

 

Pozdrawiam

[Lidia W]

@Natuskaa tak właśnie to widzę :)

dziękuję pięknie i pozdrawiam 

[Sylwester_Lasota]

Dobry wiersz. Jedyne do czego bym się przyczepił, to te dwa przecinki, które dziwnie wyglądają przy braku reszty znaków interpunkcyjnych. Myślę, że spokojnie można z nich zrezygnować... albo uzupełnić brakujące.

Pozdrawiam :)