Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tak, trafilaś dokładnie w to, czym ten wiersz i dla mnie jest, WarszawiAnko.., a więc go chyba poczułaś. Jesli tak, cieszy mnie to. Dziękuję Ci za ta reakcję oraz serduszko i pozdrawiam serdecznie :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

...a może my, ludzie je łączymy, spinamy w jedna całość..? Tak odczuwam to w przypadku tej osoby, która odeszła "w zaświaty", a jednoczęsnei została, tu, ze mną, lub... we mnie... Myślę, że miłość w jego sercu nie opuściła mnie i tego świata, że miłość "uśmierca śmierć"...

 

Bardzo sie ciesze, Wędrowcze,  z Twojego odbioru i dodanego serduszka - dziękuję! :)

Opublikowano

Nieprzeciętna gra słów w temacie ;-)

Dobrze prowadzisz całość.

Do końca.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Pozdrawiam!

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Cieszy mnie zawsze, gdy nawiązujesz do stylu i kompozycji mojego wiersza, że rozpoznajesz "technikę" czy "liryczne rzemiosło", które w nim zastosowałam - dziękuje Ci za to, jak również za pochwałe i serduszko :) Pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

To dla mnie ulga i zarazem radość, bo taką mam właśnie potrzebę,  - żeby moje wiersze były "w sam raz". Dziekuję, Waldemarze, i odwzajemniam życzenia :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • w ciszy rozsypuje się moje imię jakby nie należało do nikogo   czasem budzę się w półśnie i próbuję poskładać świat z oddechów które przelatują przeze mnie jak obce ptaki   w mojej głowie rośnie mgła szukam w niej ścieżek ale każda prowadzi w tę samą ciemność   jestem lustrem które nie pamięta twarzy i ciałem które nie ufa własnemu krokowi   a jednak w środku tli się iskra cicha jak myśl że może jutro udźwignie mnie jaśniejszy dzień
    • @violetta a jakież to mogą być zalety u kogoś, kto nie ma wiedzy?
    • jeśli musisz się zmuszać, zapomnij. świat ma dość ludzi, którzy tłuką słowa jak zardzewiałe gwoździe w spróchniałe deski. jeśli nie budzi cię w nocy ta brudna prawda, która gryzie od środka jak szczur — daruj sobie. życie i tak cię połknie, a nawet się nie zakrztusi. pisz tylko wtedy, kiedy nie pisanie zaczyna cię dusić, jakby ktoś wbijał ci kolano prosto w gardło. a jeśli przyjdzie to naprawdę — nie pytaj, nie proś o pozwolenie, nie wyglądaj oklasków. po prostu otwórz drzwi i pozwól temu potworowi wyjść, nawet jeśli zostawi po tobie tylko pusty pokój i podłogę pełną zębów. bo inaczej będziesz tylko kolejnym głosem, którego nikt nie usłyszy, nawet ty sam.
    • żyj choć nie masz już sił a ciało ciąży jak stal mimo to idź nadal w przód życie swe przyj jak w bal żyj choć wydaje ci się, że nie potrafisz a inni cię tylko w problemy wpędzają pokaż jak jesteś silna jak z swego centrum życia swą moc dodają żyj choć wydaje ci się to niemożliwe zmęczenie ci doskwiera na co dzień drżące są nogi twoje i piwne rozruszaj więc ciało na trampoliny korzeń żyj choćby na przekór innym uwierz w siebie gdyż to cud i wtedy na pewno przyjdzie chwila lepsza najmocniej że kochasz życie swe jak miód żyj całym sobą całym sercem bierz wszystko na otwartą klatę nie tylko gdy czujesz się szczęśliwa poczuj jak życie rzuca cię udanie na matę trzymaj życie mocno w pięściach nie daj sobie w kaszę pluć nigdy na drobiazgi się nie rozmieniaj na zawsze w tym życiu się na nowo ucz
    • @Arsisza to masz inne, ładne zalety i interesują mnie:)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...