Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Podziwiam Vigelanda park...
Monolit i Koło życia. 
Patrzę na rzeźby splątanych ciał. 
Ich kunszt mnie zachwyca.  

 

Bo życie to tysiąca i jednej nocy  baśń.  
Słodko - słony ma smak. 
Więcej niż wszystko chciałam mu dać. 
Przemija już mój czas. 

 

Aniele - czy dalej jesteś ze mną
W tej wędrówce przez dnie?
Ma droga bywa krętą
Czasem pod górę się pnie. 

 

Dziś puste miejsce przy stole 
I echo hasa po kątach.
Ucichła szczęścia muzyka,
Wszędzie rozterka się krząta. 
 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Justyno nikt kto tam był nie wyszedł obojętny. Emocje wykute ręką mistrza. Mówisz piekło, ja mówię życie. Pozdrawiam 

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nie wiemy tego. @bajaga1

 

Emocje tak, wykute, ale miał pomocników, co nie dziwnym jest. Park ma ponad 100 lat, tzn, rozbudowywany był 100 lat. Hitlera b się nim. zainteresował. 

 

Życie mówisz? Dla mnie tam pierwiastek piekielny. TEŻ I DROGA KRZYŻOWA. 

 

j. 

Edytowane przez Justyna Adamczewska (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witam Czarku gdzie tam targają one się " krzątają" mieszają w grach są za mną i obok mnie mącąc jasność postrzegania. Też pozdrawiam 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Park Vigelanda zobaczyć dotknąć... To jedno z moich marzeń Justyno. Nie ma co się dziwić że miał pomocników. Rzeźba rozłoszczonego chłopca powstała w 43r. Park ukończono pod koniec lat czterdziestych już po jego śmierci. Napisałam

 

Wiedziałam co to za park i czego się spodziewać. Nie mogłam się oprzeć wrażeniu że te rzeźby  to nie tylko obraz one krzyczą, pożądają, żyją. 

 

Nie doszukiwałabym się tam piekła. To kraj troli, dumnych i twardych ludzi którzy dostosowali się do warunków w jakich musieli żyć. Pozdrawiam 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tak kraj trolli. Ja byłam w Norwegii - piękny kraj, ale rzeczywiście trudny. Ludzie, którzy tam mieszkali, mieszkają mają b. silne geny. Norwegów jest tylko 5 i pół miliona - tych rodowitych. W górach - daleko na północy nikt prawie nie mieszka. A góry są tam wszędzie. 

 

Oslo to miasto, w którym na ulicach nie widzi się prawie ludzi. Jest takie miasto Bergen - tam założono Hanzę, bez przerwy pada tam deszcz, nie ma dnia bez opadów, ale jest to niesamowite miasto. 

 

Bardzo Ci dziękuję za odpowiedź, Bajago. Dobrej nocy. J. 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka hej Ala. Chciałam żeby te siniaki były wieloznaczne, dla mnie to efekty obijania przez świat, ale też tego, że peelka ciągle walczy. I mimo wszystko dalej, pewnie trochę naiwnie, próbuję tego co ten świat jej oferuje.  Ja mam czasami problem w przekazaniu tego co chcę, trzeba nad tym popracować :) Dzięki piękne za komentarz, pozdrawiam :) @andreas cieszę się, że ten fragment się Tobie spodobał, bo trochę bałam się go tutaj umieścić. Dzięki za zajrzenie i dobrego dnia Ci życzę :) @Marek.zak1 świat domaga się zapłaty, ale czasami, choć w wierszach, choć przez chwilę możemy poudawać...  Dziękuję bardzo za naprawdę ciekawy komentarz, dobrego dnia :)
    • A ręka Twoja nad moją wisi głową Choć nie wiesz wcale gdzie władza Twoja sięga  Więc karzesz mnie i karzesz zawzięcie  Tak a priori tak nieczule tak bez serca.   I te oczy bez dawnej miłości  W bieli ściany utkwione za nami  I ten dźwięk jak krtań ściśnięta  Znów zawodzi bez duszy bez ciała.   A Ty jeszcze omieciesz sufity Czuły błysk z oczu wyślesz czasowi  A już w sercach i duszach zastygłe  A i w myślach odległe są słowa.   Tu przede mną a głucha na piski Ujadanie skomlenia zawycia  Jak psi kłębek skazany na traumę Tak i mnie utrąciłaś za życia.   I samotnie siedzimy przy stole  Każden szmer rejestrując w niebycie  W konwersacjach nad wyraz uprzejmych A ja krew ci przelewam na życie.   reductio ad absurdum    A wszelako wśród grubych ciemności  W owych błędach są tlące podszepty  I w pierwotnych przekazach i w sercach spopielałych od ogni piekielnych.    
    • @Naram-sin   A jeśli pan nie ma co robić, to: niech pan przeczyta wiersz panny Dagny - "Dziarska piosnka" - niech pan wystawi młodej damie merytoryczny komentarz i niech pan zacznie prowadzić konstruktywną polemikę z panią Alicją Wysocką z Trójmiasta, słowem: nic tutaj po panu - jest pan bardzo słaby w szermierce słownej, mimo wszystko: dziękuję za komentarze i życzę miłego dnia...   Łukasz Jasiński 
    • Dajesz przestrzeń, ja akurat lubię herbaty. 
    • @andreas będzie energia indywidualna, może to będzie szansa dla ciebie na przetrwanie. Teraz zadbaj o kobietę. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...