Dzień z życia poety

[Maciej_Jackiewicz]

 

 

 

 

 

 

bladym jeszcze świtem

kiedy miasto śpi 

maluje piórem 

 

aby zarobić na chleb 

i zjeść go z apetytem 

od tylu dni miesięcy i lat 

 

po bochenku zostaną okruchy 

nakarmi nimi ptaki 

to jego przyjaciele 

 

niczym dobre duchy 

zanim ruszą na nieba szlaki 

podpowiedzą mu trudne słowa 

 

może i tobie szepną też 

jak całego siebie dać 

aby napisać choć jeden wiersz 

 

o rajskim ogrodzie 

z cudownym chórem 

gdzie ptaki rozmawiają z aniołami 

 

gdy serce wrażliwe przeraża 

bo nie jest z nim w zgodzie 

ten niespokojny ziemski świat 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

[Marek.zak1]

No nie wygląda to zachęcająco, ale zawsze można dorobić, pisząc jakiś  wierszyk., reklamujący produkty, bądź chwalący rządzących. Nawet najwybitniejszym to się zdarzało.  

[duszka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Odbieram ten wiersz jako obraz "wcześniejszego poety", którego jednak, wydaje mi się,  każdy z nas, niezarobkowo piszących,  w sobie trochę nosi i się z nim utożsamia... Bo chyba żaden poeta nie pisał i nie pisze wyłącznie dla pieniędzy. Ale na pewno niektórzy - też. Wzrusza mnie to, że ten w Twoim wierszu, pomimo niedostatku zachował wrażliwe serce i tym sercem pisze.., też pomimo powstającego przez to konfliktu ze światem. Dla mnie jest on wzorem i usłyszałam jego życzliwe wezwanie :)

Pozdrawiam.

[Magdalena]

Ja się autorsko nie zgadzam

poezja chce steka 

dużo prościej: chce krwi

życia pulsu oddechów kochanków

prostej żyznej ludzkiej krwi

 

pozdrawiam

 

Edytowane 2 Lipca 2019 przez Magdalena (wyświetl historię edycji)

[tetu]

Zrezygnowałabym ze słowa "jeszcze" w pierwszym wersie i z wersu szóstego. Dalej też ciut bym pozmieniała, ale pomysł jak najbardziej na tak. Pozdrawiam serdecznie.