Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Nie wiem, kto to miał napisać ten wiersz o sowie, ale ja sam - z rozpędu (bez korekty) - przedstawiam takie "cóś"

 

Raz mądra sowa w znanej knajpie SOWA

podsłuchała, o czym rozmowa.

Tam pośród wrzasków (i burzy oklasków)

powstała nazwa honorowa.

Poziomy dwukropek nazwano TROPEK

i tak już pewnie zostanie.

Bowiem lepszego i godniejszego

nie znajdziesz. Jak igły w sianie.

Opublikowano (edytowane)

~

W interpunkcji zamieszanie

- wdarł się nowy znaczek -

Nie wiem, czy on tam zostanie

- ten ów TROPEK (szlaczek) -

 

Poziomy dwukropek - "chudy" wielokropek

nazwany tak właśnie został.

Mnie on dzielnie służy, by wersy wydłużyć

i wenie odbiorców sprostać ..

~~

Edytowane przez bronmus45 (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Bo oni też mogą mieć "pomysła" na dokończenie myśli zawartej w wersie - jak pewien FERDEK KIEPSKI na swoje życie ..

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Musisz zamienić im imiona

bo publika z śmiechu kona ..

(a pan Ferdek .. to ikona)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

powiedziałby "rzyć", a nie "żyć" - bo to stanowi wielką różnicę (jak w reklamie)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nie przedstawiłaś z jakiegoś powodu całości cytatu o tym fakcie - a więc:

...

Komediant czy też błazen zyskują uznanie

gdy potrzebny im talent jest "na zawołanie".

 

- no, a to oznacza, że ten talent nie jest wymuszony ani też prezentowany jedynie dla poklasku - lecz jest autentyczny i tym zyskuje uznanie, nie potrzebując do tego klakierów ..

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

"Na zawołanie" - w rozumieniu tychże, wymienionych "fachów" (komediant, błazen) oznacza jedynie, że w każdej chwili podczas swoich występów są pozytywnie oceniani przez obecnych tam widzów z racji swojego, mistrzowskiego talentu, a nie tylko przez - w tym przypadku - klakierów z TWA - co bardzo często się zdarza w przypadku "wiekopomnych dzieł" autorów piszących w sieci ..

 

PS - wydawało mi się, że tekst ten jasno dowodzi właśnie tych zjawisk i dziwię się, że to właśnie Ty zauważasz tutaj jakieś nieścisłości ..

.

Edytowane przez bronmus45
dodano PS (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      To przepiękna zwrotka warta najlepszych poetów ! I ostatnia też złota warta. Gdyby udało się dotrzymać kroku pozostałym ... 
    • @Poezja to życie Dobrze prawisz i rym jest...  
    • @Jacek_Suchowicz Piękny wiersz o zbliżającej się jesieni. Pozdrawiam serdecznie

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • W koszulce pirackiej i mycce z czaszką, Pochylony nad balią z praniem, Pianę wzbijałem ku niebu – chlup, chlup, Wiosłem szarpałem ocean zbyt spokojny.   Wichry w koszulę łapałem na kiju, Kurs obierałem – ahojj! – wołałem. Ster trzymał mój język, nie ręce, Żagiel inspiracją: tam, gdzie wiatr dmie!   Świat zmierzyłem bez lunety i bez map, Z oceanem biłem się z tupotem i krzykiem. Gwiazdom nie wierzyłem, bo mrugają okiem. Ja wam dam, wy żartownisie, dranie!   Na Nilu mętnym, wezbranym i groźnym, Szczerzyłem kły z krokodylem rozeźlonym. Ocean zamarł, gdy dryfem szedłem – skarpetki prałem, Rekin ludojad nad tonie morskie skoczył i zbladł.   Na prerii mustang czarny jak moje pięty, Ogonem zamiótł mi pod nosem – szast! Wierzgnął, kopytem zabębnił, z nozdrzy prychnął, Oko puścił i w cwał – patataj, patataj!   Na safari gołymi przebierałem piętami – plac, plac! Słoń zatrąbił, nie uciekłem, w miejscu trwałem. W ucho dostał, ot tak – i odstąpił: papam, papam. Został po nim tylko w piasku ślad i swąd.   Lew zaryczał – też nie pękłem, no nie ja! W pierś bębniłem – bim, bam, bom – uciekł w dal. Ciekawskiej żyrafie, mej postury chwata, W oczy zaglądałem – z dumy aż pękałem.   A na kontynencie płaskim i gołym, Jak cerata w domu na stole świątecznym, I strusia na setkę przegoniłem – he, he! Bo o medal z kartofla to był bieg.   Aż tu nagle: buch, trach, jęk – strachem zapachniało! Coś zatrzęsło, coś tu pękło – to nie guma w gaciach... Łup! okrętem zakręciło, bryzg mi wodą w oko, Flagę z masztu zwiało i na tyłku cumowałem.   Po tsunami pranie w błocie legło, Znikły skarby i trofea farbą plakatową malowane, Z lampy Aladyna duch też nawiał – łotr i tchórz, Kieł mamuta poszedł w proch, złoto Inków trafił szlag.   Matka w krzyk „Ola Boga!” – ścierą w plecy chlast! Portki rózgą przetrzepała jak to dywan. Aj, aj, aj, aj! chlip, chlip! to nie jaaaa... Smark, smark, łeee – nawyki to z przedszkola.   Z domku, skrytym w kniejach dębu, ot kontrola lotów. Słyszę łańcuch jak klekoce, rama trzeszczy. Dzwonek – dzyń! błotnik – dryń! szprychy aż pękają. Kłęby kurzu w dali widzę – nie, to nie Indianie.   To nie szeryf z gwiazdą pędzi na rumaku, To nie szalik śwista (z klamrą...? e tam) Ojciec w drodze z wywiadówki – coś mu śpieszno. Aż mnie ucho swędzi, no to klapa, koniec pieśni...  
    • 1) - Łaskawy, zasłużony, zasłużony… dobry, dobry, dobry… - bry, bry… ( Zasypia znużony)                          2) Łaskawy, szczery, szczodry… i niedobry. Frajer ! Święty – przez lucyfera zaklęty. Taki diabli bajer…          
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...