SZTUKA DLA SZTUKI

[WarszawiAnka]

fotografii już nie ma

strzępom urosły skrzydła

rozpierzchły się

jak spłoszone stado mew

 

na wyrok czekają portrety

stłoczone w tekturowej teczce

jak w ciasnej celi

 

nie bójcie się

płaskie wizerunki

choć rzeczywistość długo oddzierała się

od arkuszy papieru

znacząc podłogę łzami i krwią

szkoda mi

pociągnięć ołówkiem i kredką

kresek i cieniowania

choć uczucie odeszło

obroni was

sztuka dla sztuki

[Bogdan Brzozka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

 

Świetnie napisane, szczególnie

 

fotografii już nie ma

strzępom urosły skrzydła

rozpierzchły się

jak spłoszone stado mew

 

pozdrawiam serdecznie.  :)

[Waldemar_Talar_Talar]

Witaj -  jest fajnie a zwłaszcza te portrety  bardzo przemawiają

mają moc.

                                                                                                     Dużo dobrego życzę.

[WarszawiAnka]

@Bogdan Brzozka : Dziękuję za głos. :)

 

Pozdrawiam

[WarszawiAnka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Dziękuję za pozytywny odbiór. :)

 

Pozdrawiam

[Bogdan Brzozka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

:))

[WarszawiAnka]

@Bogdan Brzozka : ...i jeszcze raz. :)

[WarszawiAnka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Cieszę się, że portrety tak wyraźnie zaznaczają swoją obecność.

 

Dziękuję i pozdrawiam wzajemnie

[Bogdan Brzozka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

:)

[Justyna Adamczewska]

Cześć, Aniu, no tu się kłania Przybyszewski, propagował hasło, które jest tytułem Twojego wiersza. 

 

Ciekawe jest:

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Przejmujące. Mam dreszcz, ale taki pozytywny. Naprawdę fajny tez układ graficzny. J. 

[WarszawiAnka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Nie nawiązywałam świadomie do autora hasła; kiedy przeczytałam Twój komentarz, aż mi lekcje polskiego na chwilę stanęły przed oczami... :) Myślę, że wyrażenie "sztuka dla sztuki" już na dobre zadomowiło się w języku potocznym.

 

Jeśli odebrałaś ten wiersz jako przejmujący, to dobrze - zawiera duży ładunek emocji.

 

Dziękuję i pozdrawiam

 

P.S. Układ graficzny nie był w jakiś szczególny sposób zamierzony - utworzył go układ wersów. Ale przyznam, że wiersze wolne lubię wyśrodkowywać. :)

[Justyna Adamczewska]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

No to fajnie z tymi lekcjami, lekcje się przydają. Każde - i te dawne, i te teraźniejsze, wszak kazda chwila, to lekcja, nieprawdaż? 

 

;))) 

[WarszawiAnka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

To bardzo głęboka myśl. Przyznam, że wolałam te szkolne - były bezpieczniejsze i przewidywalne... W życiu...często nie do końca wiadomo, czy dane zdarzenie jest lekcją, a jeżeli tak - to jaką? Czy to lekcja, która wzmacnia poczucie wartości, czy odwrotnie? Czy uczy nas samodzielności, czy do niej zniechęca? Czy jest karą - czy nagrodą?

[WarszawiAnka]

@Deonix_ : Dziękuję za głos. :)

[Deonix_]

Ciekawy, choć smutny (jak dla mnie) tekst.

 

Fotografia to niby obraz rzeczywisty, a jednak dwuwymiarowy, pozbawiony głębi. Zdjęcia to tylko zdjęcia, ludzie tworzą historię, ich myśli, notatki, dopowiedzenia. 

Bez nich relacja jest sucha, pozbawiona wymiaru emocjonalnego, jest "sztuką dla sztuki". 

 

A przynajmniej tak to właśnie odebrałam. 

 

Pozdrawiam, 

 

D. 

Edytowane 3 Czerwca 2019 przez Deonix_ (wyświetl historię edycji)

[Justyna Adamczewska]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Każda jest dobra, bo uczy, tyle, żeby nam się chciało chcieć skorzystać. 

 

A życie? Pisze różne scenariusze. Sama wiesz, jak jest. Aniu, pozdrowczyk. J. 

[WarszawiAnka]

@Justyna Adamczewska : Dziękuję za głos. :)

[WarszawiAnka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Masz rację, Deonix, ten tekst jest smutny, nawet bardzo.

Twoja interpretacja odbiega od pierwotnego zamysłu, ale ja lubię interpretacje, które pozwalają mi z innego punktu widzenia spojrzeć na własny wiersz. :)

Twoja interpretacja - jeśli ją dobrze rozumiem - jest zresztą bardziej optymistyczna niż to, co chciałam przekazać. Ty mówisz: relacja to coś więcej niż tylko jej zarejestrowane obrazy. Ja w tym wierszu chcę powiedzieć, że kiedy relacja się kończy, powstaje pragnienie usunięcia wszelkich jej śladów.

 

Pozdrawiam :)

[WarszawiAnka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Przekonuję się coraz częściej, że na planie w czasie zdjęć wymagają tego, czego nie było w scenariuszu...

 

Pozdrawiam

[Deonix_]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

A widzisz, mój (w chwili pierwszego czytania) ścisły umysł nie wniknął w romantyczne pragnienie zniszczenia. Mam tendencję do gromadzenia wszystkiego i kopiowania, bardzo rzadko cokolwiek wyrzucam czy niszczę. I sama się nieraz tym krzywdzę. Czasami wspomnień, przeszłości trzeba się pozbyć, aby sobie ulżyć, więc może Peelka podjęła słuszną (choć nie bezbolesną) decyzję. Może. 

 

Pozdrawiam również, 

 

D.