Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Tęsknoty drzemiące głęboko

Iskierka
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Iskierka

Iskierka

Opublikowano
Opublikowano

przez otwarte okno
patrzę w dal
moja ciekawość
obnaża tęsknoty
drzemiące głęboko
 
ukrywam przed sąsiadem
moją twarz
nie chcę by widział
jak płaczę
 
wodzę wzrokiem
za każdym przechodniem
mała dziewczynka podskakuje i piszczy
jej mama uśmiecha się do niej
bierze na ręce
 
w powietrzu
unosi się zapach trawy
świeżo skoszona
panoszy się przed oknem

1

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Rafael Marius
      Smak

      Przez Rafael Marius · Opublikowano

      @violetta   Masz niebieskie baloniki?
    • Roma
      bez filtra

      Przez Roma · Opublikowano

      @Rafael Marius w Sopocie też się pogoda popsuła. Szaro teraz i jakoś smutniej.
    • Leszczym
      Widzę w tobie

      Przez Leszczym · Opublikowano

      @Gosława Tak, o krokodyla lubych zawsze proszą, zawsze :)
    • violetta
      Smak

      Przez violetta · Opublikowano

      @Rafael Marius mnie to nie pociąga, rzadko mnie interesuje czyjaś sztuka:)
    • Dagna
      kolec

      Przez Dagna · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Mam ochotę polemizować z drugą strofą i indywidualizowaniem doświadczenia wspólnoty wiary, bo J. Ratzinger pisze o powszechności wpisanej w posłannictwo Jezusa, który dał nam od Boga modlitwę Ojcze nasz , wykraczającą swoim zasięgiem poza obręb gmin żydowskich, niesioną też innym narodom. Syn Boży stał się naszym bliźnim/ bratem po to, aby zniknęło wrażenie wyobcowania wobec Boga, istniejące dopóki nie zostajemy objęci jego zbawczą łaską. Sama istota ludzka jest jednak z natury relacyjna, a fałszywa autonomia może prowadzić do arbitralnych sądów i takie stanowisko jak w wierszu, że buduję kościół w sobie bliższe jest wierze protestanckiej niż katolickiej. Podoba mi się strofa trzecia z symboliką  góry/ skały, która u Ratzingera jest postrzegana dwojako, również jako nasza wewnętrzna wspinaczka do źródła. Tutaj szałas może też nawiązywać do Święta Namiotów, (gdy Bóg chciał chronić swój lud w czasie wędrówki), ale może też się odnosić do ubóstwa i marności jako wyznacznika pozycji wyjściowej dla zmagań z grzechem ( podłoże wulkaniczne sugeruje niepewność, pokusy, zawieruchę), albo może też ono być synonimem żyznego, bogatego w minerały  podłoża , czyli duszy otwartej na działanie łaski.  pozdr.     P.S.( Koment trochę mi się niefortunnie zredagował, sorry)…

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...