Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Wyznanie

Rafał Pigoń

Przez Rafał Pigoń
w Wiersze gotowe

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Rafał Pigoń

Rafał Pigoń

Opublikowano
Opublikowano

Strasznym, niebacznym gestem, choć słowem niedbałym

Skruszyłbym ja twój powab, co wszędy jaśnieje...

Ja w duszy twą chcę kochać, a niech się zadzieje.

I niech mnie Bóg napomni gromem doskonałym.

 

Póki mi siły starczy przy tobie obcować,

Niech więc i Bóg odejdzie, i wszelka rodzina.

I gdy już sam ostanę, jak niebaczna trzcina

Licząc, że ty, jak kwiecie zechcesz mnie zachować.

 

A może nawet w dłoń swą brylantową schować

I patrzeć, jak drżę cały w potędze wspaniałej.

Wielka duszo gwiazd czystych przy duszy niedbałej,

Co liczy, że przy cudzie cień zacznie kiełkować.

 

 

Więcej moich utworów na:

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy

  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Wędrowiec.1984
      ***

      Przez Wędrowiec.1984 · Opublikowano

      @Somalija ...A tak sobie chciałem coś starszego u Ciebie przeczytać. :)
    • Wędrowiec.1984
      ***

      Przez Wędrowiec.1984 · Opublikowano

      @Somalija Zwykle nie lubię spoilowania, ale tutaj bardzo pomaga tag, którym podpisałaś wiersz.
    • Florian Konrad
      Tachiony

      Przez Florian Konrad · Opublikowano

      jest dość nieprzyjemnie, wręcz ordynarnie pokacowo, klimat w pokoju schnie na wiór. siedzę na bezwódczu i czuję, jak przenikają mnie szybkopędne obrazy.   na przykład taka wiewiórka, niemal do reszty wjeżdżona w asfalt. tylko ogon jako tako się ostał. i falowała ta martwa kita, poruszana pędem powietrza, gdy przetaczały się obok i nad nią, auta.   znowu wizualizuje mi się dzieciństwo. zarazem chcę pełni dorosłości. takiej bez trzymanki i na chama.   o, ludzie się schodzą. cali z powietrza. deszyfranci  moich kolorowych wizyjek, niewidzialni przyjaciele, panie o małpich twarzach jak u Bukowskiego,  prawilne ziomeczki w szmizjerkach.   parytety – do parteru! niech tylko ksobne się liczy, dreszcz leci z absurdalnie wielką prędkością przez trawione gorącem ciała.   musi być agresywniej i z głębi, jakby markiz de Sade,  siedząc na plecach Walaszka, pisał scenariusz nowego  odcinka Matysiaków!  abyśmy wydobyli z wnętrz całe pokłady pozornie niespajalnego, cisnęli sobie w twarze bryłkami tego urobku!   parę złych wiadomości: dziecko zaczęło rosnąć  w oku naszej wspólnej koleżanki. trzeba je wybrać,  ranę przemyć tequilą lub octem. jeden z kumpli  wspominał coś o zdolności kredytowej,  WIBOR-ze. no i się doigrał.   musimy mu przyszyć do głowy kolorową  czapeczkę ze śmigiełkiem (widziałem takie  u dzieciaków na amerykańskich filmach) i zamknąć gnojka w jednoosobowej kapsule  (nie wiem, skąd wziąć! może zrobimy z toi-toia!),  aby posiedział sam ze sobą,  nauczył się szczeniackiego egocentryzmu.   a tak poważnie: nic nie trzeba. kruszą się ściany,  pęka strop tej dyskoteki. nawet mżawka podeschła. ostatnie strugi, ciurkotliwie ściekające z fal  eternitu, niosą powtarzający się obraz:  ja mozolący się nad listem, który zamierzam  wrzucić do butelki. i cisnąć nią  w rozkołysaną przestrzeń.   ja pochylony nad kartką, o głowie rozpłaszczanej przez zwały piachu nasuwające się na skronie.  
    • andrew
      Drzewo z własnym cieniem

      Przez andrew · Opublikowano

      @Kasia Koziorowska Super    Pozdrawiam serdecznie  Miłego dnia 
    • Kasia Koziorowska
      Argentyńskie Tango

      Przez Kasia Koziorowska · Opublikowano

      Kawał dobrej Poezji. :) Dołączam pozdrowienia.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...