Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Hau, miau

 

Hau, hau, hau, miau, miau, miau, 

kto by taką piosenkę chciał?

 

Ja promuję psy i koty,

szeroko otwieram oczy, 

wtedy, gdy piszczą i skomlą,

biegnę z hołotą na wojnę.

 

Ratuję z pięści oprawców

skrzywdzone,  poranione,

niszcząc wstrętnych  szubrawców.

 

Miau, miau, miau, hau, hau, hau

- taką własnie piosenkę chwal. 

 

J.A. 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ja kocham wszystkie zwierzęta. Choć psów się boję, no takich... niepewnych, czasami tresowanych, aby były agresywne. Szczególnie te na łańcuchach sa agresywne, bo inaczej by ich w ogóle nie trzymali, nie dbaja o psy, które mają być, wg nich stróżami, wyrzucają. 

Koty uwielbiam. I nie boję się, choć też te zdziczałe mogą zrobić krzywdę, ale tylko wtedy, gdy czująsie zagrożone. Dziekuje za wszystko, Wędrowcze, pozdrawiam J. 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nie zawsze, szczekają też, gdy są zadowolone lub o coś proszą, ale ten szczek ma inny dźwięk. 

 

Psy łańcuchowe to jedno wielkie cierpienie. 

 

Nooo to dopiero, masz Ty Sylwestrze pomysły.

 

Też mówię po psiemu "hau, hau" przeplatając kocim "miau, miau". :)))) 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Ja nie promuję i też szeroko otwieram oczy gdy  codziennie  sześć kotów paraduje po moim ogrodzie i z tarasu wchodzą do domu .

Nie znam ich , ale traktuję jak gości i głodne nie wychodzą.

Ja to nazywam staropolską gościnnością.

Niestety żaden sierściuch nie jest wskazany  ze względu na alergię dzieci.

 

 

Pozdrawiam

 

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 Pies na uwięzi nie ma możliwości realizacji swoich naturalnych zachowań. Podstawowym z nich jest kontakt z innymi psami lub ludźmi. Psy wykazują instynkt stadny, a trzymanie ich w odosobnieniu powoduje zmiany psychiczne. Jedną z takich zmian jest zaburzenie obsesyjno-kompulsywne. Oczywistym jest, że pies utrzymywany na łańcuchu nie ma zapewnionej możliwości niezbędnego ruchu. Frustracja wywołana brakiem możliwości zaspokajania naturalnej potrzeby swobodnej eksploracji terenu wzmaga skłonność do zachowań agresywnych.

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane przez 8fun (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Gosława piękna liryka pejzażowa z nutą straty. Cudownie napisane.
    • nie dziękuj , bo na drugi raz nie dam :))
    • @Alicja_Wysocka to ja dziękuję:)     @Gosława Gosławo. Dziękuję Ci za tak trafny i pełen wyczucia komentarz. Masz rację – mentalnie wciąż jestem gdzieś pomiędzy dadaistyczną rewoltą a beatnikowym szeptem przy ognisku. W czasach nylonowych koszul i Radia Luxemburg, dżinsów noszonych do bólu, aż stawały się drugą skórą. W czasach, gdy słowo potrafiło rozcinać jak brzytwa, a wiersz był manifestem, nie "kontentem". Gdy artyści nie robili zdjęć swojego lunchu, tylko rzucali światu w twarz własne sumienie. To były czasy nonkonformizmu – piękne w swojej nieporadności, niebezpieczne w swojej wolności. Filmy, poezja, literatura – rodziły się z buntu, z głodu sensu, z wściekłości na system i z miłości do człowieka. A dziś? Dziś króluje zimny "piksel niebieskie oczko”. Świat patrzy, ale nie widzi. Ludzie nie czytają – ludzie przesuwają. Wiersz to tylko zakładka w przeglądarce. Następna. Następna. Następna. A przecież mogłoby być inaczej. Wyobrażam sobie mężczyznę pochylonego nad twarzą kobiety. Ich usta spotykają się nie dlatego, że telefon się wygasił, tylko dlatego, że serca zadrżały. Pocałunek z miłości – nie z algorytmu. Chwila, której nie da się przesunąć palcem. Czekam na rewolucję. Intelektualną, cielesną, duchową. Ale coraz częściej czuję, że bunt stał się memem, a wolność – funkcją premium. I może właśnie dlatego poezja musi być dziś jak nóż. Ostry, błyszczący, gotowy przeciąć ciszę. Bo kto milczy – ten umiera w wersji cichej. A ja chcę krzyczeć, dopóki jeszcze ktoś słyszy. Jeżeli tak się nie stanie, zgniecie nas sztuczna inteligencja. Nie będzie naszych wierszy. Będą wiersze z AI. I konkursy -- który generator sprawniejszy, szybszy, genialniejszy.     Chciałbym wrócić do czasów swojej młodości ale.....dzisiaj to już możliwe tylko wierszami.   Bardzo Gosławo dziękuję.       @Leszczym bardzo dziękuję za "podzielam powyższą opinię". To dla mnie ważna sprawa :)       @Berenika97 Bereniko. Jeżeli miałabyś kłopoty z zaśnięciem to ja..... Zrobiłbym sobie wianek z Twoich czerwonych róż, włożyłbym go sobie na głowę i siedząc przy Twoim łóżku nuciłbym Ci kołysanki, przygrywając na niewielkim bębenku który posiadam :)   Bardzo Bereniko dziękuję :)
    • @Łukasz Jasiński @Łukasz JasińskiŁukaszu ,ufam , że  masz rację. Sylabotoniczność ? Trudno mi to wymówić . Jestem prostaczkom w śród osób którzy o poezji coś wiedzą i ją tworzą. Piszę, gdy wzbiorą uczucia .   Ważniejsza jest dla mnie treść niż forma. Cieszą mnie jednak konstruktywne podpowiedzi. Za które dziękuję. Za kilka godzin podzielę się z wami jeszcze jednym utworem który dzisiaj napisałem . Jestem ciekawy opinii. I tu chyba moja przygoda z tym portalem się skończy.    Dziękuję ;)    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...