Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Leśna ballada

Roklin
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Roklin

Roklin

Opublikowano
  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Opublikowano

Wędruję przez las - beskidzki, świerkowy –

przed siebie, niespiesznie, przez dzikie podszyty.

Odległy mi czas – ja słyszę rozmowy

wśród ptaków, a wrzesień jest bliski, lecz skryty.

 

Wędruję przez las – wśród wartkich strumieni -

te gonią za słońcem ku cichej dolinie.

Niejeden już głaz się w nurcie odmienił,

od wody płynącej – ja razem z nią płynę.

 

Z lewej głośny stuk – widzę dziób dzięcioła,

jak pewnie, wytrwale okrąża pień świerka.

Z tyłu głośny huk – jakiś drwal podołał

jakiejś sośnie starej – w gęstwinie ktoś ćwierka.

 

Szybko stawiam krok – nad leśnym moczarem;

słyszę dźwięki śmielsze, ktoś nade mną kracze.

Nagle - patrzę w bok – a kruk już się zdaje

odległy jak wiersze pełne zmyślnych znaczeń.

 

Przy granicy słup – to nie ta granica,

którą dziś postawię, przemierzając szlaki.

W dole stary trup – zginęła nornica,

pragnąc umknąć w trawie przed drapieżnym ssakiem.

 

Wtem zanika cień – opuszczam gęstwinę

na rzecz ludzkiej łąki – dla serca i brzucha.

Kończy już się dzień – pora do chatczyny

na minut pięć wstąpić – w swoich głos się wsłuchać.

 

To ostatni raz, nim na szlak powrócę.

Chłonę wszelkie śpiewy – widoki podziwiam -

i znów wchodzę w las - dołem będzie krócej –

żywiczne wyziewy – i mój nos ożywa.

 

Wędruję przez las – słońce już się chowa

za Wielką Praszywką – grzbiet wskazuje drogę –

muszę zdążyć w czas – nim ostatnie słowa

pod wiatą ucichną – idę śladem owiec.

 

Wędruję przez las – twardszy, niż się zdaje.

Z każdym trelem pliszki coraz bliżej jest nas.

Każdy górski łaz stając przed rozstajem –

nawet idąc ku wsi – wędruje przez swój las.

24.08.2018

9
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
  • Odpowiedzi 62
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Popularne dni

Top użytkownicy w tym temacie

Popularne dni

Popularne posty

Roklin
Roklin

Wędruję przez las - beskidzki, świerkowy – przed siebie, niespiesznie, przez dzikie podszyty. Odległy mi czas – ja słyszę rozmowy wśród ptaków, a wrzesień jest bliski, lecz skryty.

Marlett
Marlett

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

W lasach mieszkają upiory ale nie każdego chcą straszyć;))

Mateusz
Mateusz

Co ja mam z Wami, żeby nawet w piątkowy wieczór...  

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Posprzątane. :)

Opublikowane grafiki

Roklin

Roklin

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Dziękuję :)

Dawno mnie nie było, bo też nie miałem wiele do powiedzenia. Ten utwór opowiada o sierpniowej wędrówce przez Beskid Żywiecki na Wielką Rycerzową i z powrotem. Obrazy zaczerpnąłem stamtąd. 

Ostatnia strofka pełni głównie funkcję podsumowującą cały tekst, stąd jest może nieco inna. 

Ale pięknie przypomnieć sobie zapach świerkowego lasu w lecie :)

Pozdrawiam :)

1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
Wędrowiec.1984

Wędrowiec.1984

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

A tak, też to poczułem czytając.

 

No i autor naprawdę mi zrobił tutaj: wiesz, już były kruki, już jakiś tam trup. Myślę sobie: hmm... pewnie jakaś nieszczęśliwa kochanka straszy po lesie, albo jakiś żołnierz... A tu nornica! :D

Edytowane przez Wędrowiec.1984 (wyświetl historię edycji)
1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
Roklin

Roklin

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Dziękuję :) Bardzo ciekawe miejsce, cieszy mnie, że opowieść o nim podoba Ci się :)

Tam właściwie na każdym kroku coś ciekawego się działo: wąwóz wyżłobiony przez strumienie deszczu, dzięcioły opukujące drzewa, pasterze i ich owce... Absolutna cisza w mózgu i tyle fascynujących stworzeń. A nad tym wszystkim rytm dobowy i słońce...

Pozdrawiam :)

1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • aff
      Bogatki

      Przez aff · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Trzy wiewiórki na moim małym  parapecie :) Nie, wiewiórki same sobie dają radę, wszystko sobie znajdą, sikorskim troszkę trzeba pomóc, gdy zasypie. Co może ciekawe, wypatrywały mnie przez szybę, wieszały się na oknie, chyba tresowane, po prostu nie było wyjścia ;) Pozdrawiam serdecznie

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

          Popatrz, sam zmienia na Sikorskiego, te telefony są nienormalne ;)
    • Corleone 11
      Inna historia. Czyli co stałoby się, gdyby...

      Przez Corleone 11 · Opublikowano

      Rozdział dziesiąty       - Czcigodni a wielce urodzeni panowie senatorowie - rozpoczął obrady król Zygmunt III Waza - jak wiecie, sytuacja naszego wielonarodowego imperium jest wielce korzystną: politycznie, wewnętrznie i miltarnie. Jednak tym, czego nie wiecie jest to, że politycznie może stać się korzystną o wiele, wiele bardziej - po tych słowach władca przerwał, nie chcąc zostać zagłuszonym przez ewentualny aplauz. Jednak godność i stateczność zebranych - pominąwszy już królewski majestat - oraz waga tak obrad, jako i podejmowanych kwestii - nakazały im zachowanie spokoju.     - Co dokładnie wasza królewska mość ma na myśli? - zaindagował Jan Zamoyski, kanclerz wielki koronny. Czując się wszak niefortunnie, iż królewskie zamysły stanowią dlań tajemnicę, która to prawda, zwłaszcza w obecności tak wysoko postawionych person przykro go dotknęła - a z drugiej przywykł już do sekretności władcy, tym samym do ujawniania przezeń planów po dogłębnym ich przemyśleniu.     - Stan rzeczy tam - król Zygmunt, będąc w doskonałym nastroju, pozwolił sobie na swobodniejszy gest, wskazując przez wielkie okno rozległej komnaty warszawskiego zamku północny zachód - i stan rzeczy tam - jednakim gestem pokazał na wschód.    Pewnego stopnia niepokój zagościł na obliczach książąt senatorów województwa bałtyckiego oraz sprawujących władzę na terenach, sąsiadujących bezpośrednio z Carstwem Moskiewskim. Dobrze wiedzieli - gdyż jakże inaczej? - zarówno o szwedzkim pochodzeniu jego wysokości, jak i o tym, że silny korpus wojsk koronno-litewskich zażywał ostatnimi czasy gościny na stolicznym kremlu. Ale fakty te nie wyjaśniały wszystkiego. Więcej nawet - po prawdzie wyjaśniały niewiele.    - Otóż propozycja moja jest taka, aby zgodnie z tym, na co za naszą wymowną zachętą - tu władca oparł dłoń na rękojeści rapiera - zgodził się w Sztokholmie Riksdag i zgodnie z tym, na co, także pod naszymi dyplomatycznymi prośbami - tu król powtórzył gest - zgodzili się członkowie tamtejszej Dumy - żeby poprzez moją osobę imperium nasze weszło w unię ze Szwecją, co rzuci jeszcze więcej strachu na naszych sąsiadów tam - w tym momencie Zygmunt uczynił ruch dlonią ku zachodowi - zaś przez osobę królewicza Władysława połączymy się w jedno z owym prawosławnym krajem. Żeby nasi synowie, nasi wnukowie i postenaci wszystkich kolejnych generacyj byli bezpiecznymi po wsze czasy.    Milczenie, które zapadło, przerwał nie wielki kanclerz koronny, ale śmielszy od niego książę Jeremi Wiśniowiecki, wojewoda ruski. Śmielszy i żywszy umysłem, chociaż historia mu tego zapomniała.    - Suponuję - przemówił donośnym głosem - że wasza królewska mość wie coś, czego my nie wiemy. A któż to zacz, kto zdaje się, że zajrzał w przyszłość? Skąd bowiem inąd wieści o przyszłych niebezpieczeństwach owych?    - Ano od tego - król Zygmunt III Waza zebrał całą swoją odwagę, takiego bowiem zapowiedzenia nie było mu pisane ni przeznaczone dotąd wygłosić - w ktorego wszyscy tu, jako jeden, wierzymy.     Co rzekłszy, ukłonił się nisko Pojawiającemu Się. Swoim zwyczajem, kiedy i gdzie zechciał.     - Taaak - Jezus powiódł wszechprzenikliwym  spojrzeniem po oniemiałych senatorskich obliczach - pora wam na prawdziwe oświecenie...      Voorhout, 25. Listopada 2024 
    • Duch7millenium
      Paradoks Maslowa

      Przez Duch7millenium · Opublikowano

      @Stary_Kredens Ludzie nie mają wyboru? Może od razu się zabij. Nie komentuje reszty; bo to bzdury.
    • aff
      Futrzarska

      Przez aff · Opublikowano

      Dziękuję @iwonaroma @piąteprzezdziesiąte

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Wędrowiec.1984
      Rachael

      Przez Wędrowiec.1984 · Opublikowano

      @Domysły Monika Dziękuję za naprawdę przemiły komplement. :-)   Po pierwsze, jeśli Pani to nie przeszkadza, możemy spokojnie przejść na ty.   Po drugie, jeśli o wiersze chodzi, niewypały się zdarzały, owszem, bo to nie jest tak, że wszystkie utwory podobają się z definicji, czy są prawidłowo napisane, niemniej jednak, odkąd świadomie zacząłem uczyć się, jak pisać, staram się przestrzegać matematyki w tekście, by np. płynnie się go czytało.    

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...