Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

woda i ogień

Andrzej_Wojnowski
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Andrzej_Wojnowski

Andrzej_Wojnowski

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

coś uciekło to się zdarza

różne tego są przyczyny

czy za dużo było marzeń

czy za mało było wina

 

dziś dostałem esemesa

Misiu wszystko jest skończone

możesz na mnie już psy wieszać

nie zostanę twoją żoną

 

myślę szkoda fajna laska

i potrafi mnie rozruszać

ja uwielbiam cztery ściany

ona ogień wolna dusza

 

odpisuję tak jak umiem

głupi ciągle mam nadzieję

„woda ogień lekko stłumi

ogień wodę zaś ogrzeje

Edytowane przez Andrzej_Wojnowski (wyświetl historię edycji)
2
Klara

Klara

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dwa razy się* nie wygląda dobrze. Może coś przemija to się zdarza*?

Zabrakło rymu laska - ściany*:))))

Jeśli zwraca się Misiu* to raczej nie wszystko skończone:)

Sympatyczny wiersz:)

Andrzej_Wojnowski

Andrzej_Wojnowski

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

No nie wygląda. Zaraz coś wymyślę.

Z tym rymem może być trudno.(kiedyś dopracuję)

A Misiu musi zostać.

Taki obraz sobie wymyśliłem

Ona  wulkan jak Zeta - Jones w " Tango in love"

On ciamciaramcia  jak Bogumił w "Noce i dnie" - czyli Misiu.

Klara

Klara

Opublikowano
Opublikowano

Ale ja nie mówiłam, żeby Misia wywalić. No wiesz? Jedynie chodziło mi o to, że jest nadzieja, jeśli nawet po rozstaniu zwraca się do peela MIsiu:)))))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • violetta
      Letnie skrzenie

      Przez violetta · Opublikowano

      @Naram-sin no widzisz jaka jestem zdolna, a już miałeś mnie za tępą:) mnie to się powoli odkrywa:)
    • Naram-sin
      Ktoś

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      Tym kimś zapewne był podmiot liryczny. A to wszystko działo się w wyobraźni, we śnie albo - w wierszu.
    • Naram-sin
      Letnie skrzenie

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        z drzemki albo w drzemce zdmuchuję + kogo? co? - płatek   Subtelniej udekorowany ,niż zwykle, mniej słodziakowaty. Tym razem udało się stworzyć dobrze ugruntowany słowami, lekki, uwodzicielski obraz.
    • Naram-sin
      Wieś to nie tylko krowie łajno

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      Wiersz przenosi w świat częściowo stający się już mitem, ale wciąż jeszcze żywy w osobistym doświadczeniu podmiotu lirycznego. Wieś nie wstydzi + się świętą kapliczkę  - usuń świętą, kapliczka to sacrum tak czy owak.   A co Ty chcesz od krowiego łajna?   Czcigodny gnoju, dobroczynne łajno, Tchnące, jak znojna najmity pazucha I nowa skóra chłopskiego kożucha, Ostrej tężyzny siłą życiodajną!   Żyzności łaskę kryjesz w sobie tajną I ciało ziemi łaknie twego ducha. W tobie nadzieja pól i wsi otucha, Bo czynisz siejbę stokrotnie wydajną.   Zdrowiem z obory kiedy bijesz mlecznej, Masz dziką świeżość potęgi odwiecznej, Którą się brzydzą mieszczuchowie słabi.   Lecz czarnym bogom pracy, gdy im w lica Dymisz w świt chłodny, niby kadzielnica: Pachniesz jak wszystkie wonności Arabii! - L. Staff, Gnój   I jeszcze jeden, trochę dłuższy.   Wożą gnój, wożą gnój, Wożą w dobrej chwili: Będą siali owies, jęczmień I grule sadzili.   Co za woń! Wiosny woń Szerzy się naokół, Ryczy krowa i rży koń. Człek chichoce, gdaczą kury, Nad podwórzem, tak u góry Siwy krąży sokół.   Nasi pachołkowie Sprawują się fajnie; Otoczyli wieńcem wideł Oborę i stajnię;   Grzebią w krowim, końskim łajnie, Daj im, Boże, zdrowie! Podgięły spódnice Nasze dziewki hoże I z grabiami w twardej dłoni Jedna drugą prawie goni Przy pracy w oborze.   Radują się chłopcy, Rośnie dusza w łonie, Poty cieką im po twarzy, W oczach ogień im się żarzy, Rżą jak młode konie:   „Umiesz, Marysieńko, Obchodzić się z gnojem: O, jakżeż to będzie ładnie. Gdy nam kiedyś tak wypadnie Harować na swojem.   Wozić gnój, wozić gnój Bedziem w dobrej chwili, Będziem siali jęczmień, owies I grule sadzili”.   „Kasiu, Kasineczko! Jak jest Bóg na niebie. Nie miałem ci ja spokoju, Kiedy pierwszy raz przy gnoju Zobaczyłem ciebie.   Czekajże więc na mnie, Jak ja czekam na cię: Tak się dla nas życie utrze, Ze już jutro lub pojutrze   Będziem w własnej chacie.   Postawim stajenkę, Postawim obórkę, Powieziemy gnój na rolę, W płachcie będziem nieść pacholę, Synaczka lub córkę”, . Wożą gnój, wożą gnój, Chłopcy i babule, Będą siali jęczmień, owies, Sadzić będą grule.   Wnet się zazieleni Pole naokoło, Spod niebieskich swoich pował Będzie Pan Bóg się radował, Że ludziom wesoło.   Wożą gnój, wonny gnój, Wożą w dobrej chwili, Będą siali jęczmień, owies I grule sadzili. - J. Kasprowicz, Wożą gnój
    • Claire
      Śladem wanilii

      Przez Claire · Opublikowano

      zachodzące słońce w kolejnej odsłonie purpurowym blaskiem rozświetla nam skronie dzień odchodzi z dystynkcją  w płomiennych objęciach chronisz mnie przed czernią  spojrzeniem bez końca       

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...