Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Waga.

Bogdan Brzozka
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Bogdan Brzozka

Bogdan Brzozka

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Ta pani jest spod znaku Wagi

a większość Wag - jak każdy wie

(chociaż zdarzają się wyjątki)

przeważnie miewa szalki dwie.

 

Na pierwszej z nich - wojowniczka

zadarłeś z nią - zaprzestań walki

(jeżeli dobrze się postarasz

poznasz dziewczynę z drugiej szalki).

 

Na drugiej - śliczna marzycielka

wciąż z głową w chmurach - blue almonds

zgrabna figura, piękne lico

i długie włosy jasny  blond.

 

 

 

 

Edytowane przez Bogdan Brzozka (wyświetl historię edycji)
3
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
Bogdan Brzozka

Bogdan Brzozka

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

IwonaRoma spod znaku Wodnika
w obłokach czasami pobujać lubi
troskliwa mądra,  próżności unika
tylko wiernego faceta poślubi.

 

Otwarta pomocna i inteligentna
tolerancyjna, na krzywdę wrażliwa
skrzywdzonych wspierać od zawsze jest chętna
na sztukę wysoką jej dusza jest chciwa. ;)

 

Idealistka - jej żywioł - powietrze 
empatię ma we krwi - chce zmienić zły świat -
nie wiem na ile pasuje do Ciebie
ten wiersz - lecz o radę spytałem się gwiazd. :)))

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
iwonaroma

iwonaroma

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Dzięki ! :) nie tylko o wodniczce, ale też o wodniczce - mnie! :)

Niektóre rzeczy się zgadzają, niektóre - prawie się zgadzają ;)

 

Nie przypuszczałam, że tak szybko potrafisz wiersz napisać na zadany temat :) mógłbyś to czynić zarobkowo! :)

 

serdecznie pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Wędrowiec.1984
      Continuum

      Przez Wędrowiec.1984 · Opublikowano

      @corival Twoja interpretacja jest bardzo bliska temu, co w wierszu zawarłem. Niesamowicie często zanurzam się we własnym świecie, pod horyzontem zdarzeń, gdzie przestrzeń jest nieskończona. Tutaj celowo odwołałem się do fizyki relatywistycznej, a konkretnie do modelu czarnej dziury. Świat lubi wdzierać się z moją przestrzeń.   Po przekroczeniu horyzontu zdarzeń czarnej dziury, przestrzeń "zamienia się miejscami" z czasem, staje się nieskończona, jednakże wszystkie drogi w tejże przestrzeni prowadzą do osobliwości. Gdziekolwiek byśmy "poszli" zawsze trafimy do osobliwości, tak jak zawsze w naszej rzeczywistości podróżujemy w przyszłość. No, ale osobliwość nie jest taka straszna.   Chciałbym się dowiedzieć z czego wynika osobliwość. To w zasadzie pojęcie matematyczne, wynikające z równań Ogólnej teorii względności, pewna abstrakcja. Teoria pętlowej grawitacja pozwala usunąć osobliwość na rzecz tzw. gwiazdy Plancka. Co więcej, gwiazda Plancka "żyje" jedynie ułamek sekundy, ale zakrzywienie czasoprzestrzeni, spowodowane obecnością czarnej dziury, jest tak wielkie, że rośnie również dylatacja czasu i dla nas, czyli dla obserwatorów, owa sekunda trwa miliardy lat.   Co więcej, teoria pętlowej grawitacji zakłada, że czas da się skwantować, tzn. podzielić na dyskretne, matematyczne wartości, których wielokrotnością są wszystkie miary czasu we wszechświecie. Zakłada, że czas nie jest ciągły, że istnieje najmniejszy, niepodzielny kawałek czasu - kwant czasu (co również w wierszu zawarłem).   Fizyka relatywistyczna i fizyka kwantowa są naprawdę niesamowite. Często przemycam je do swoich wierszy.   @MIROSŁAW C. Chodziło bardziej o to, co napisała @corival i co napisałem, odnosząc się do jej komentarza.   @Waldemar_Talar_Talar Dziękuję.  
    • Dariusz Sokołowski
      Zapachy i wonie

      Przez Dariusz Sokołowski · Opublikowano

      są perfumy tak nośne ulotne tak zwiewne że stają się obiektem fantazji marzeniem i akcenty prostackie zwyczajne przyziemne zdolne wzruszyć do głębi każde powonienie   więc niejako koneser trunków i win starych znawca przeróżnych mikstur czy wybornych maści muszę dziś ci co nieco o każdym z rodzajów troszeczkę opowiedzieć lub chociażby streścić   jest więc jeden uroczy powszechnie uznany (znajoma perfumantka mówi że jej służy) zapach róży piżmowej klasy Coco Chanel który warto ze sobą mieć w każdej podróży   wonność jasna przyjemna która w samo serce  uderza już po chwili niczym lekki trunek lecz wietrzeje umyka uchodzi z powietrzem zostawiając po sobie jedynie frasunek   drugi niczym kadzidło snuje się za człekiem dostojny jak ambicja albo dumy lekcje co rozwija się rośnie dojrzewając z wiekiem lecz zostawia po sobie gorzkawe refleksje   inna wonność to olej którym maścisz skronie zdolna leczyć choroby poszarpanych nerwów i kto wie może znowu gdy duszę owionie zostanie chwilę dłużej do następnej przerwy   gdy poczujesz następną która przaśnym wdziękiem otrzeźwi cię umocni utwierdzi nieczułym na czary na uroki na wszystko co piękne zostawiając bez węchu bez centa bez duszy   ale jest pośród wszystkich jeden jeszcze środek znajdziesz go z powodzeniem w swojej pasji nędznej który wydać ci może się tylko zawodem lecz bywa z nich najtrwalszy to zapach pieniędzy   więc gdy tylko w to miastko rodem z Hollywood’u głodny wrażeń znów ruszysz do knajpki za rogiem uderzy w twoje nozdrza wyziew samochodów zmieszany z wiewem reklam i szczurzych odchodów   poczujesz jego miazmat niestygnący olej odór ropy swąd gumy jadła a’la fast food który kwitnie w kanale zaułku pod progiem roznosząc się ponętnie pośród innych paskudztw   to woń która nie niknie jak gorzki cuch pachy zapyziały futerał niewietrzony tapczan cug od szwindli donosów potajemnej kasty która dusi jak habit czy święcony kaftan   jej jednej nie zapomnisz nie wydrzesz z pamięci bo jest jak powiew życia i aromat śmierci woń z której rośnie zawsze fetor najstraszniejszy smród odwiecznie zjadliwy odsetek tysięcy
    • T.O
      domek z kart

      Przez T.O · Opublikowano

      w spokojną cichą noc  w mroku alkowy  kształty nadaje dotyk a usta drugie smak    w pierwszym akcie  w silnym uniesieniu  szukamy pieszczot  łakomi stajemy się    w nas wzmaga pożądanie w noc szukać tego  co kochaniem zwą  zwabieni swym zapachem    w siec mrocznych zabaw gnamy  bez granic zahamowań oddechami dialog toczy się   parskamy brzydkie słowa    w ciemności wolno pomylić  znaczenie wulgarności  ze zbawczą mocą uczuć  Roskoszom  zwaną też   jak domek z kart upada na koniec balon ten lecz wszytko się układa w kart talię pełną  tą   I wszystkie są figury  od dołu do góry  od góry do dna    już świta pora wstać       
    • Amber
      Demony moje demony

      Przez Amber · Opublikowano

      @Ana Enigmatyczny wiersz.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Waldemar_Talar_Talar
      Garmino w kolorze blue 

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      Witam - zakończenie na dużego plusa -                                                                             Pzdr.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...