Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Duchy

Lottie
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Lottie

Lottie

Opublikowano
Opublikowano

Wichry zimy już zawiały
Przywiewając nasz niepokój
Stare sny i twarze dawne
Goszczą się już po staremu
Piją tu i bajki prawią
Niegdysiejsze czasy żywią
Nas radują, choć w sercu żal
I strach, pogodzić nie ma jak
Tęsknotę by ukrócić czas
Ale strach, aby to skończyć
Więc bije zegar raz, dwa, trzy
Duchy tańczą przed oczami
Burza rozgorzała całkiem
A Ty stoisz i czekasz na nic
Pragnąc tego po co sięgnąć
Nie umiesz, a duchy tańczą
Jedziesz tramwajem i patrzysz
Z czołem opartym na szybie
Na stary szpital ruinę
Na park co już martwym się zwie
Na kamieniczki dostojne
Czasem przygryzione, samotne
I na wartki bieg kanałku
Serce ci drga niespokojnie
Duchy siedzą obok Ciebie
Jak życzliwe anioły snu
Kolyszą Cię jak matula
A Ty choć trochę czujesz się
Jakbyś sięgnął Tantalowych
Owoców

1

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • wierszyki
      Wierszyk po deszczu

      Przez wierszyki · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Pełna zgoda :-))   Pozdrawiam miło :-)       Dziękuję pięknie, przekażę autorce..   Wierszyki :-))   Pozdrawiam, i dziękuję  @Sylvia @Andrzej P. Zajączkowski :-)
    • Andrzej P. Zajączkowski
      Lord Byron - Damaetas (Damaetas)

      Przez Andrzej P. Zajączkowski · Opublikowano

      Według prawa niemowlę, chłopiec wiekiem, W głowie podłych uciech jest niewolnikiem, Od wstydu i cnoty daleki po kres; W kłamstwie wprawiony, w oszustwie sam bies; W hipokryzji biegły, choć dzieckiem jeszcze; Jak wiatr zmienny, skłonności ma złowieszcze; Kobiety durzy, przyjaciół stosuje; Obyty w świecie, ze szkoły wprost bryluje; Damaetas labirynt grzechu przebiegając, Cel swój znalazł, gdy inni zaczynają: Nadal sprzeczne pasje targają duszą I by pić z misy rozkoszy go kuszą; Lecz występkiem zbrzydzony, łańcuch swój rwie, A co było mu błogie zgubą zdaje się.   I Byron, według jednych autobiograficznie, według innych wprawka do Childe Harolda:   In law an infant, and in years a boy, In mind a slave to every vicious joy, From every sense of shame and virtue wean'd; In lies an adept, in deceit a fiend; Versed in hypocrisy, while yet a child; Fickle as wind, of inclinations wild; Women his dupe, his heedless friend a tool; Old in the world, though scarcely broke from school; Damaetas ran through all the maze of sin, And found the goal when others just begin: Even still conflicting passions shake his soul, And bid him drain the dregs of pleasure's bowl; But, pall's with vice, he breaks his former chain, And what was once his bliss appears his bane.
    • Alicja_Wysocka
      chyba że

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @jan_komułzykant, @Nata_Kruk Z podziękowaniem, Nato, Janku :)
    • jan_komułzykant
      Limeryk - Kszyk

      Przez jan_komułzykant · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        hmm, tylko nie pamiętam jak było poprzednio, to może zaryzykuję taką wersję: We wsi Bagienko sprytny kamuflaż. By skorupiaki, pająki schrupać, gdy trwają gody samczyk na podryw wachlarze stroi udając susła. (pustak?) ;)))   albo    Sprytny kamuflaż we wsi Bagienko, by skorupiaki, pająki przełknąć, gdy trwają gody samczyk na podryw wachlarze stroi, że kozy... miękną. ;)  
    • Roma
      wiersz niefortunny

      Przez Roma · Opublikowano

      @Nata_Kruk próbuję się w nowych rzeczach, więc zahaczyłam też o wiersze rymowane... To strasznie trudne :) 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...