Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

wielobarwne uczucia

wyrażone w bukietach

 

płatek po płatku

w wyblakłym ubraniu

opadają na ziemię 

niepodlewane troską

uschnięte namiętności

 

za czasem pędzące

gubią się marzenia

 

już nie pamiętam

znaków wiecznej miłości

i słów leczących każdą ranę

 

już nie pamiętam

dotyku rąk

oczu z iskrą pożądania

 

stałam się

zapomnianym kwiatem

 

gdy innej zacząłeś opowiadać

o pięknym uczuciu

trwającym

aż do skończenia świata

Edytowane przez Niewygodna (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Tyle dzisiaj czytam tutaj o śmierci, a dziś jest dzień Zmartwychwstania...

Wszyscy popełniamy błędy, ale nie ten trwa w błędzie, kto upada, lecz ten kto się nie podnosi. Tego podniesienia się Peelce z całego serca życzę :)

Pozdrawiam serdecznie

I radosnych Świąt życzę ponad wszystko :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Dziękuję bardzo za odwiedziny, komentarz i życzenia. :)

Również życzę radosnych i spokojnych Świąt, odpoczynku i oderwania się od codzienności. Pozdrawiam serdecznie :) 

  • 4 miesiące temu...
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wybaczam :)) 

Sama też się zastanawiałam, ale były dni że czytałam całość i były też takie kiedy czytałam część. Została więc całość, a "po części" zawsze można czytać.

 

Pozdrawiam ciepło :) 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Nata_Kruk Mam taki cykl przemyśleń i zdaję sobie sprawę, że to męczące, ale w końcu pewnie mi przejdzie na jakiś czas:) no, ale cóż świat się trochę rozpada, trochę bliżej niż dalej, dlatego wypada mi jakieś epitafium skroić. Dzięki za czytanie i pozdrawiam:)
    • @Arsis np. Mnie:) nawet w chorobie potrafię coś zrobić, jest gotowa kapustka, mleku moczy się pierś:) akurat to nie robię dla siebie, może spróbuję:) jak tam podboje komet?

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Berenika97   wiersz pełen smutku, ale i piękna metafor : "Twój dotyk był miękki jak zmierzch, a jednak przecinał myśli jak ostrze sensu, który się wymyka.” - to cudowne zestawienie łagodności zmierzchu z przeszywającym bólem "gdzie czas zwijał się w sobie jak ranne zwierzę.” - to bardzo zmysłowa i bolesna personifikacja czasu. jest to studium stanów lękowych i depresyjnych, w których podmiot liryczny balansuje na cienkiej linii między życiem a egzystencjalnym zanikiem, walcząc z personifikowanym cieniem, który definiuje jego rzeczywistość. Nika. zostaję z pełną podziwu duszą.....
    • @Annna2 Ten wiersz ma w sobie piękny, dwoisty oddech. Najpierw słyszymy głos ziemi, tej bardzo konkretnej,  ozdobionej sensualnymi wrażeniami. To świat bezpieczeństwa i pamięci. Potem otwiera się druga przestrzeń zdefiniowana przez mitologiczne figury i przemawiające przez nie odwieczne opowieści o świecie. A na końcu mamy pęknięcie, między miłością do życia i świata a lękiem przez dniem, jego ogromem.
    • @hania kluseczkaDziękuję! Rzeczywiście świetne są te wiersze - pierwszy jak makabreska, uśmiałam się! Ale drugi -  to próba zachowania człowieczeństwa tam, gdzie odebrano je wszystkim. A dziecku  mówi : "baw się, Kochanie". Przywołał mi na myśl film "Życie jest piękne".  Wcześniej znalazłam tę stronę, nie mogę długo z niej czytać, bo zaraz łzawią mi oczy - przez agresywny kolor. Pozdrawiam 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...