Księżyc i ja

[Edyta Królik]

Ubrana w czarny tiul nocy
Samotnie tańczyłam w złotym deszczu liści
Przez uczesane wiatrem włosy
Patrzyłam na szalony świat samotnych
Nieprawda, nie płakałam wcale
To tylko ten deszcz….
Tłumaczę księżycowi
Uśmiechnął się smutno
Nie uwierzył staruszek
Jak ja – samotny…

[Antoni Leszczyc]

O ile sam obraz Księżyca-staruszka wydaje się sypatyczny, o tyle nad wykonaniem popracowałbym lekko. Wiesz, noc jest na tyle poetyckim stworzeniem, że w wierszach pojawia się niezwykle często - w tej sytuacji cięzko jest uniknąć kopiowania innych, wytartych już wzorców. Dlatego wiersz nie działa na mnie zbyt mocno - bo w takiej czy innej formie już to czytałem.

Zmieniłbym wers pierwszy. "Czrny tiul nocy" wydaje mi się za wysokie.

Tym niemniej, raz jeszcze: Księżyc-staruszek to przyjemny obrazek. :)

Pozdrawiam, Antek