Proste historie

[Krzysiek Grabara]

Stałeś tam z pozostałymi. 
Inny, choć ze swymi. 
Regularność była zbyt dużym wyzwaniem 
a historia Ci wróży przemijanie. 
Rychły koniec bez cierpienia
Długi jednak w zapomnieniu. 
Czasy przeszłe bez takich były 
Tych Zielonych, filtrów żywych 
Liście opadły, pozostało drewno
Brązowe, suche śmierć jego sedno 
Dałem wody, napoiłem i czekałem. 
Końca bez nadziei wypatrywałem. 
Oniemiałem w szoku na widok listka
na krańcu gałęzi 
Podskoczyłem z radości ze szczęścia zacisnąłem pięści. 
Od tego dnia śledzę kolejne 
Jak się rozwijają i patrzę 
Na te co już żółte i brunatne 
Świadectwem śmierci i odrodzenia 
Przypomniały szczerze, leżąc przy doniczce 
Na zimnym kamieniu 
Wciągnęłaś odkurzaczem, nie wiedzieć czemu.