Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Bogu się kłaniać

Waldemar_Talar_Talar
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

tetu

tetu

Opublikowano
Opublikowano

Waldemarze, zawsze trzeba żyć po swojemu. Nigdy, za żadne skarby nie możemy dać się wpasować w cudze ramy. To świadczyłoby że jesteśmy słabi i niedojrzali. 
Prawda jakakolwiek by nie była jest prawdą i nie należy się jej bać, wręcz przeciwnie, należy jej poszukiwać. Pozdrawiam.

Deonix_

Deonix_

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

"się" bym tu wcisnęła jeszcze :)

 

Puenta zgodna z moją filozofią myślową,

uważam, że wady bywają zaletami, nie ze wszystkim trzeba wojować, nie wszystko "naprawiać".

Niedoskonałość jest piękna.

 

Nie jestem tylko przekonana, czy te "wady" dotyczą właśnie Boga.

Prędzej powiedziałabym, że życia, świata, ludzi...

No, ale to mój punkt widzenia, wiersz nie mój :)

 

Pozdrawiam :))

Waldemar_Talar_Talar

Waldemar_Talar_Talar

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witam -  dziękuje za wgląd  -  ciekawy komentarz podarowałaś.                   

Kto szuka nie błądzi to fakt.

                                                                                            Spokojnej nocy życzę i ciepłej.

 

1
Waldemar_Talar_Talar

Waldemar_Talar_Talar

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witam -  miło cię widzieć - tak  owe wady dotyczą Boga który

je ma  - przytaczać ich nie będę. 

Dziękuje za przeczytanie i komentarz.

                                                                                Udanego wieczoru życzę.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • MIROSŁAW C.
      Dialog

      Przez MIROSŁAW C. · Opublikowano

      @ŻwirekTenDobry „Człowieka tworzą maniery i charakter”. Pozdrawiam. 
    • MIROSŁAW C.
      Mglista

      Przez MIROSŁAW C. · Opublikowano

      @FaLcorN Wymuskane w treści i obrazie. Ta nieuchwytność, to jak bieg za własnym ogonem:). No i kto człowiekowi tego zabroni.  Z podobaniem, pozdrawiam. 
    • Migrena
      Upojony Zimą

      Przez Migrena · Opublikowano

      @huzarc   dziękuję szanowny Kolego:)         @Marek.zak1   Marku.   pisałem tekst kilka dni temu gdy było biało i minus sześć:)   klimat:)))   dziękuję bardzo:)      
    • Tymek Haczka
      Między lajkiem a ciszą

      Przez Tymek Haczka · Opublikowano

      @tie-break   przede wszystkim przepraszam za wcześniejszy błąd w czasowniku - poprawił mi słownik w iPhonie. Dla mnie hasło „prawda w poezji” da się rozłożyć na trzy poziomy – trochę jak w nauce, tylko zamiast Wszechświata mamy ludzkie doświadczenie.   1. Realistycznie: zakładam, że coś jest na początku – realne przeżycie, sytuacja, stan psychiczny, konflikt. Coś, co istnieje poza tekstem i przed tekstem. 2. Epistemicznie: czytelnik ma dostęp tylko do modelu tego „czegoś”, czyli do wiersza. Wiersz jest zawsze przybliżeniem – mniej lub bardziej udaną próbą uchwycenia struktury tego stanu. 3. Informacyjnie: „prawdziwy” wiersz to taki, który przy możliwie małej ilości ozdobników przenosi jak najwięcej konkretu doświadczenia – ma mało szumu, dużo sensu. Zły wiersz to albo szczere przeżycie podane chaotycznie i banalnie, albo perfekcyjna forma, w której nie ma już żadnego własnego stanu, tylko martwa estetyzacja.   W tym sensie zgadzam się z Tobą: można mieć tekst „faktycznie przeżyty”, a jednocześnie artystycznie nieudany; można mieć utwór formalnie dopieszczony, a w środku pusty. Prawda w poezji nie siedzi ani wyłącznie w biografii, ani wyłącznie w sztuczkach formalnych, tylko w stopniu, w jakim wiersz staje się uczciwym i nośnym modelem doświadczenia – takim, który potrafi w czytelniku wywołać coś więcej niż tylko „ładne, cudo, arcydzieło”.
    • tie-break
      WIERSZ O SZUKANIU MIŁOŚCI

      Przez tie-break · Opublikowano

      @M jak Malkontent Cała prawda o portalach randkowych. Ludziom nie chce się nawet spotkać na kawie, pogadać. Zamknięci w egocentrycznych bańkach nie mają najmniejszego zamiaru się wysilać, marnować swoich zasobów, aby zbudować jakąś relację. Bo po co? Nowomodna psychologia uczy, że nie należy nic z siebie nikomu dawać.  Zostaje AI. Coraz powszechniejsze stają się pseudozwiązki romantyczne z chatbotami. AI nie ma przecież potrzeb, wymagań, złych dni, oczekiwań. Emocji też nie ma, ale to nieistotne. Ma być przyjemnie, na wypasie, i dobrze dla ego. Trochę przewidywalna końcówka, za to podoba mi się realizm tej cyfrowej scenki.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...