Zagubiony los. Z tomiku "Szepty ciszy"

[J.J.R.]

Wszystko kiedyś skończyć się musi,

Tak jak dzień niknie przy zachodzie słońca.

Odchodzimy w przestrzeni zanurzeni po uszy,

Nieświadomi umierania, nieświadomi końca.

Bo życie nasze jest wieczną chwilą, która umyka

I niknie gdzieś w dali, żyjemy nicości, kropli miłością,

Na zawsze polegli, z góry przegrani. Nasz los jest w górze z puzzli układany, Małymi kawałkami ze sobą spinany. Wystarczy chwila i niezdarność anioła, By z ciała naszego wyskoczył duch nasz bez słowa.

[Sylwester_Lasota]

Początek nawet niezły, ale w końcu zastanawia mnie bardzo dziwna forma tego utworu. Czemu ma służyć takie rozwleczenie?

Pozdrawiam :)

[le_mal]

Wiersz zawiera właściwie same oczywistości:)

Nic odkrywczego nie znajduję .

[J.J.R.]

Wiersz ma poruszyć temat przemijalnosci i kruchości ludzkiego życia.

Edytowane 21 Marca 2019 przez J.J.R. (wyświetl historię edycji)

[Gość Franek K]

Jak mawia pewien radiowy klasyk: nuda, banał i sztampa...

[Maja Cyman]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 aniołom to bym raczej ufała , robią dobra  robotę , więcej optymizmu i odrobinkę szaleństwa,nie martw się nie gryzie, przeciwnie , daje wolność

[J.J.R.]

Szaleństwa niestety nie można się nauczyć:-). 

[Maja Cyman]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 no coś ty tego się nie uczy to się dostaje

[J.J.R.]

W takim razie mam nadzieję, że kiedyś to dostanę.

[Roklin]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Niestety!? Chyba "na szczęście". To jest bardzo poważna sprawa. 

Bardzo patetyczny tekst, a finał sprawia, że całość robi się nieznośna. 

Jeśli to ma być o przemijalności i kruchości życia, to za bardzo koncentrujesz się na tym, jakie jest ono trudne. I sloganów zbyt wiele jak na tak krótki tekst. 

[J.J.R.]

Wezmę to pod uwagę. Dzięki.