Furia tańczącego ego

[Mirosław_Zapała]

Już lepią się powieki

I sen przychodzi

Już ścieżkę widzę

Pędzę za latawcem

 

Idę

Biegnę

Podskakuję

O! Lustro Boga nade mną

 

Chciałem tylko chwycić błękit nieba

I w garści trzymać mleczne obłoki

O! fatalne rozczarowanie

Utracona niemożliwość!

 

 Latawiec pożarło głodne niebo

Obłoki wchłonął grzmot

I młoty poleciały z wyżyn

Ziemię roztrzaskało

 

I spadałem

Z krzykiem

Między rozbitymi otchłaniami

Obijając się o zakazane galaktyki

 

A zbudził mnie szczęsny świt

 

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane 17 Marca 2019 przez Mirosław_Zapała (wyświetl historię edycji)

[Sylwester_Lasota]

Nawet niezły opis sennych majaczeń :)

Pozdrawiam :)

[Mirosław_Zapała]

Obawiałem się, że przesadzę z patosem :) Dzięki. 

[Sylwester_Lasota]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Z patosem nie przesadziłeś, ale z niebem chyba troszeczkę tak. Trochę go tam za dużo, niemal występującego tuż obok siebie. Myślę, że dałoby się jeszcze coś z tym zrobić :)

Edytowane 17 Marca 2019 przez Sylwester_Lasota (wyświetl historię edycji)

[Mirosław_Zapała]

Jeszcze raz przeczytałem tekst. Faktycznie, słowo, niebo, powtarza się cztery razy. Wielkie dzięki za uwagę!

Pozdrawiam, ;)