Liryk Opublikowano 13 Marca 2019 Zgłoś Opublikowano 13 Marca 2019 Był czas dojrzałości wędrujący tętnicami lasu przy podniebnym podpisie pierzastych migracji Pewne jak chwyt siekiery oburącz zamkniętej jesiennymi barwami otulone zmysły w kalejdoskop bukowej doliny spowity prostuję się od pracy skuszony zapachem goździkowej kawy z miodem, w purpurowym zmierzchu i serc pracowitych dumna postawa Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość. 2
Liryk Opublikowano 13 Marca 2019 Autor Zgłoś Opublikowano 13 Marca 2019 @evicca Dziękuje za Serce - kłaniam się:) 1
evicca Opublikowano 13 Marca 2019 Zgłoś Opublikowano 13 Marca 2019 (edytowane) Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość. Nie ma za co. Twoje utwory do mnie trafiają i wydaje mi się, że je rozumiem. Niestety nie ze wszystkimi wierszami tak jest. Pozdrawiam. Edytowane 13 Marca 2019 przez evicca (wyświetl historię edycji)
Liryk Opublikowano 13 Marca 2019 Autor Zgłoś Opublikowano 13 Marca 2019 @evicca Dziękuję po stokroć, Twoje słowa są poniekąd zbawienne dla mojej aktywności w tej przestrzeni... Pozdrawiam wzajemnie. 1
evicca Opublikowano 13 Marca 2019 Zgłoś Opublikowano 13 Marca 2019 Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość. Rozumiem to. Mi też chce się pisać dalej, jeśli wiem, że są na tym forum osoby, którym się moje wiersze spodobają, a jeśli coś wymaga poprawy, pomogą mi życzliwą krytyką. 1
Liryk Opublikowano 13 Marca 2019 Autor Zgłoś Opublikowano 13 Marca 2019 Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość. Dokładnie tak; konstruktywna krytyka bywa przyjemnie budująca, natomiast ta ...powiedzmy dezorientująca boli, i choć cierpienie może nieraz uszlachetniać, w tej kwestii potrafi zabić. 1
evicca Opublikowano 13 Marca 2019 Zgłoś Opublikowano 13 Marca 2019 Tak. Dlatego nawet jeśli wiersz jest słaby, nie napiszę komuś, żeby przestał pisać, ale staram się wskazać, jak byłoby lepiej. Chociaż sama nie jestem w tym temacie wybitna oczywiście. :)
Liryk Opublikowano 13 Marca 2019 Autor Zgłoś Opublikowano 13 Marca 2019 Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość. Pokora to bywa piękna cnota Poezja to poszukiwanie wzruszeń; zbawień - zmysłowo odchodząc od zmysłów poza granice - miarowo zmierza do światów gdzie niezbyt jasno niosąc światło... Prawdopodobnie znasz ją gubiąc po drodze serce czy głowę jest cudnie, że zawsze masz ja przy sobie 1
evicca Opublikowano 13 Marca 2019 Zgłoś Opublikowano 13 Marca 2019 Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość. No widzisz, kolejny Twój wiersz, który mi się podoba :)
Liryk Opublikowano 13 Marca 2019 Autor Zgłoś Opublikowano 13 Marca 2019 Dziękuję bardzo i zapraszam pięknie. Oby życie wystarczyło, aby sprzężyc w wiersze - to co w sercu:) 1
Liryk Opublikowano 13 Marca 2019 Autor Zgłoś Opublikowano 13 Marca 2019 @WarszawiAnka Wdzięczne dzięki za Twój głos. :)
Liryk Opublikowano 16 Marca 2019 Autor Zgłoś Opublikowano 16 Marca 2019 Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się