Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

 

Zdumiewa fakt

powszechnego występowania

w licznych postaciach

ludzkiej życzliwości.

 

Kilka drobnych słów,

niewymuszona grzeczność,

uśmiech,

ciepłe spojrzenie

rodzą życzliwość.

 

Jest ona tym wezwaniem,

które każe traktować  innych

w sposób,

w jaki chcemy,

by nas traktowano.

 

Jest także filtrem

chroniącym

od smogu płonącej

nienawiści, zazdrości, egoizmu.

 

Życzliwość  to

doskonałe podłoże

do budowy dróg

dla ciężkiego transportu.

 

Drogami takimi

mogą od nas oddalać się

ciężkie karawany

naszych nieszczęść.

 

To pług życzliwości

odwraca skibę ścierniska,

tak by siewcy mogli tu wysiać

miłość, zgodę, szacunek.

 

To wzrost skali produkcji życzliwości

tworzy nowe miejsca pracy

dla zwolnionych z trzecich zmian

fabryk karabinów, czołgów, dynamitu.

 

Życzliwość

podlega jednak szczególnym

regułom ustalającym

zasady jej obrotu.

 

Nie można jej kupić,

jest wyjątkowa,

można ją  wytworzyć

jedynie we własnej wytwórni.

 

Musimy zatem

sami chcieć ją tworzyć,

zapewnić środki do jej produkcji,

kontrolować jakość produktu.

 

Tworzący życzliwość

na duszach swoich

noszą stemple

znaku najwyższej jakości

"jestem człowiekiem".

 

Edytowane przez Polman (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Polmanie dla mnie jedno przesłanie w wierszu - najważniejsze:

 

Traktuj innych tak, jakbyś sam chciał być traktowany. 

 

Popieram tez wypowiedź Jacka - synonimy do słowa "życzliwość" by się przydały w powyzszym Twoim wierszu. Pozdrawiam J. 

Opublikowano (edytowane)

@Jacek_K dziękuje za jak zawsze celne i cenne uwagi.

@Justyna Adamczewska dziękuje za uwagi i Twój miły komentarz.

@Pi_ dziękuję za serducho i komentarz. Przyznam, że parodiowanie nie było moją intencją. Ale odbiór jest indywidualną sprawą każdego człowieka. 

 

Do tekstu wprowadziłem sugerowane przez Was zmiany.

 

Serdecznie Was pozdrawiam :-)

Edytowane przez Polman (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Z pełnią życzliwości dla Ciebie i wszystkich czytelników tego wiersza o poranku i przez dzień cały  - Polman. :-)

Bardzo Ci dziękuję. To było bardzo miłe.

  • 2 tygodnie później...
  • 1 miesiąc temu...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • to ja zaprosiłam ją do tańca to ja umiłowałam jej twarz pierwsza wreszcie spuściłam się z kagańca moja twarz coraz krwawsza jej stopy zbliżają się do moich a moje biegną do niej   pierwsze kroki jak w walcu z gracją, uczuciem, napieciem jest moim promieniem… brzydkim uczucia oddaniem  albo wiecznym schronieniem? jej dłoń koścista ściska moją a moja ściska jej   powoli krok za krokiem powoli nic popłochem jej twarz emanująca zimnem zawsze była moim życzeniem  coraz szybciej coraz zgrabniej jej usta bliżej moich moje usta bliżej jej     i tak w naszych szaleńczych tańcach nawet nie zorientowałam się kiedy to ona zaczęła prowadzić  i już niczym nie różniłam się od niej i nagle zaczęłam żałować mojej propozycji żałowałam że to jedyny taniec którego się nauczyłam Umarłam w żałosnym popisie umiejętności ruchu
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Pozostaje pozostać  na nieokreślonej krzyżowce :)
    • @Leszczym  Michał ująłeś kłusownictwo z innego punktu widzenia i ma ono pełne uzasadnienie. Kłusownictwo obok nielegalnego polowania na zwierzęta to również naruszanie własności intelektualnej, którą mogą być dzieła sztuki, przekraczanie ustalonych reguł w biznesie, to wszystko mieści się w ramach kłusownictwa. Dziękuję za ciekawe podejście do tematu. Trzymaj się cieplutko.:)
    • Podobał mi się ten rok  Był łatwy trudny mądry bzdurny Zimny gorący senny męczący Szczery kłamliwy odważny wstydliwy Pełen pozornych kontrastów    Podobał mi się ten rok  Gdzie jawa spotkała się ze snem  Gdzie dusza opuściła ciało  Gdzie myśli nigdy nie wyszły  Przez zaciśnięte w bólu zęby    Podobał mi się ten rok  Nie chcę cię, wypuść mnie ze szponów Wpuść mnie, rozerwę cię na strzępy Daj mi się, przestań w końcu cierpieć Pragnę cię, stańmy się jednością    Stoję przed lustrem, to nie ja  Nie poznaję tych krzywych z rozpaczy oczu Tego wysuszonego zdechłego spojrzenia Tego pełnego syfu niby półuśmiechu  Tej duszy wołającej o pomoc    Stoję przed lustrem, widzę siebie Poznaję te stare, zmęczone oczy To stęsknione uczuć odbicie źrenic Tę duszę pokrytą ścierwem blizn Podobał mi się ten rok. 
    • @Christine Widzę, że się uniosłaś. To dobrze. Gniew dobrych ludzi potrafi zmienić bieg historii.  Jednakowoż, nadal podkreślam, że to nie oskarżenie tylko przyjacielska rada dla ludzi, którzy niespecjalnie dobrze piszą i chociaż przez chwilę chcieliby się ogrzać w cieple pozytywnych komentarzy. Niech wiedza o możliwościach gpt zagości tu na stałe. Wyrównajmy szanse dla mniej zorientowanych technologicznie żeby też zaznali chwały.  Wierzę, że kiedyś zrozumiesz, że to, co się tu dzieje, jest projektem na wskroś humanistycznym. Ale jeszcze nie dzisiaj, nie jutro, nie pojutrze i nie popojutrze (licence: Raz Dwa Trzy, chyba).
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...