Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Nawet nie poruszyłem zaufania,
a już chcemy wzbudzać się.
Złapałem w dłonie promyk lata,
ostatni odcisnąłem wdech

 

i już nie ma mnie, nie ma
odsunąłem życie w cień.
Tam chłód uliczek ciągnie
z błękitnego nieba w dzień

 

Pochwyciłem oddech w toni
i zimny prąd zalewa mój żar,
ciągnie do serca aby utopić
zamiast poczuć przeszłości czar.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Stan przejściowy pomiędzy wzbudzeniem zaufania a kompletnym brakiem uwagi- poruszenie. Z samego obrazowania można wywnioskować, że peel dosłownie nie poruszył zaufania odbiorcy x, czy to w dobry  czy w zły sposób. Jest to wręcz moda zalewająca świat, gdy człowiek zachowuje się  i powiada, że nic go nie poruszyło (sprawcza ręka? ) ;) Wzbudzać to też napawać, obdarzać siłą, dobrą myślą lub po prostu okazać uczucia- w tym przypadku dosyć tajemniczo zwrotne.

To fragment o istnej niewidzialności oraz beztrosce wydarzeń ,,Po" ;) Pozdrawiam i mam nadzieję, że chociaż trochę przedstawiłem to w sensowny sposób, bo tak jakoś ostatnio nie w sosie jestem :/ NN.

Ps, Dosyć często wykorzystuję metodę stwarzania obrazu poetyckiego poprzez właśnie takie gry słowne, gdzie słowo dosłownie można poruszyć, złapać w ręce i poczuć. No, ale to już moje odczucia ;) Dzięki.

Opublikowano

Chodzi chyba bardziej o wzbudzenie zaufania, a nie poruszenie, które czasem bywa dość dogłębne ;)

A może zaufanie zamień na zainteresowanie? Zresztą jak uważasz, zagadnienie ciekawe, bo dzisiaj ludzie zamiast pomóc np. bo ktoś leży i jęczy, wyciągają telefony - ci zainteresowani (wzbudzeni) - żeby nagrać, a nie zadzwonić po pomoc :)

Pozdrawiam.

  • 2 tygodnie później...
Opublikowano

Gratuluję! Kolejny utwór, który zrobił na mnie wrażenie. 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Moja interpretacja chyba zmierza w zamierzonym kierunku. Wiem o czym to jest. Zjawisko jest mi bliskie :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję, że odkopujesz ;) Zjawisko tak interesujące jak sama relacja ;) Na tej stronie może nie ma dużej ilości mojej twórczości ale czasami coś ciekawego się znajdzie ;)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Niezmiernie mi miło:))
    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...