Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Oczy ma duże jak szklane kule,

koślawe łapy, pryszczatą skórę,

jeśli go spotkasz to już jest bieda,

bo cię zatrzyma i przejść ci nie da.

 

A jak cię złapie, to cię przekona,

że co rozkaże, musisz wykonać.

I chociaż nie chcesz, kręcić się będziesz

jak kołowrotek, na jednej pięcie.

 

Raz się zdarzyło, ktoś do przedszkola,

chyba niechcący, wniósł żabobona,

a ten na dzieci się rzucił od razu

i niemal w oczach jak balon się nadął.

 

Gdy pani Zosia go tylko ujrzała,

to wszystkie dzieci wnet zawołała.

Wzięła do ręki malutką szpilkę

i nią ukłuła podłą bestyjkę.

 

W całym przedszkolu rozległ się jęk

i nasz żabobon jak balon pękł.

Już nas nie straszy, już nas nie smuci

i raczej nigdy do nas nie wróci.

 

 

 

 

 

Edytowane przez Sylwester_Lasota (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Sylwestrze, a dla mnie to smutny wiersz. 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Chyba żabobon nie chciał być w tym przedszkolu, to nie jego miejsce. Może gdzie indziej, nie straszyłby dzieci? 

 

Żabobon - to taki zmutowany zabobon, prawda? Chyba, ze się mylę? Zabobony mają swoje miejsce, zawsze będą miały, choć je się zwalcza, ale są, czy szpilki wystarczą? 

Wrócę, Sylwestrze. J. 

  • 1 miesiąc temu...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • po co ci słowo ,,masturbacja" lub staropolskie ,,samogwałt" kiedy walisz konia  z dziada pradziada  dawniej  na podorędziu  koza lub jałówka  dziś  samotność w sieci    biegną szkolnym korytarzem prawi tatusiowie  każdy rutynowy kochanek  zwykłe cztery spazmy  w szczycie  i grzecznie do żony    na sprawdzianie  ejakulacja polucje   nie da rady tego pojąć    opozycję ratują księża  w ich delikatnym dotyku nieśpiesznym kobieta   rozkwita               
    • @Ajar41 Poniżej moja próba zmierzenia się z problemem:-)    Burmistrzowi (gród Koziegłowy)  lud przychylić był nieba gotowy.  Mając capi zapach na względzie  ustalono, że zacnie będzie  wkomponować go w herbu okowy.   Pozdrawiam
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        @Berenika97 :) pięknie potrafisz podsumować:) Dzięki        @wierszyki Agatko, ależ Niebo jest dla każdego, z tym że... nie od razu. Także spoko z tym Stalinem, mordercami i gwałcicielami. Najpierw muszą skruszeć, bo twarde kamienie po prostu do Nieba nie dolecą. Zauważ, że wszyscy ludzie niezdrowo nastawieni na cel są spięci, twardzi, nierozluźnieni. Morderca jest spięty na maxa. Żeby wzlecieć do Nieba trzeba być pozbawionym grawitacji, ciężaru grzechu.  Po zadośćuczynieniu grzesznik znów staje się lekki jak piórko i może wzlecieć.  No chyba, że strażnicy Nieba staną mu na drodze... (A zwłaszcza strażniczki ;))
    • @tetu  Medytacja, pełna ciszy i powolności, jakby sam wiersz chciał płynąć w rytmie chmur. Bardzo udana próba połączenia prostych obrazów natury z głębszą refleksją o relacji, byciu i przemijaniu. Wizja człowieka zawieszonego między trwaniem (kamień) a ulotnością (cień), ciszą a pragnieniem mowy, ziemią (góra, kamień) a niebem (chmury, światło). To archetypowy obraz kondycji ludzkiej – rozdartej, ale jednocześnie poszukującej sensu i światła. Pozdrawiam:)
    • @Dekaos Dondi Sprawnie i celnie!
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...