W imię boga

[wierszokletaopółnocy]

W ręku broń, w ustach modlitwa

przeżuta już i mdła,

na sztandarach wolności hymn,

serce sczerniałe do cna.

 

Bóg nie jedno ma imię,

religia, honor, mamona,

więc nie płacz durna matko,

że syn twój w bitwie tej skonał.

Wszak zginął on w imię boga.

 

Ku cudzym ambicjom

pędząc w szaleńczej gonitwie,

prosto w objęcia śmierci,

wierni tej samej modlitwie.

 

Ale bóg wiele ma imion,

pycha, nienawiść, doktryna,

czemu więc ojcze – idioto,

nie wpychasz bagnetu w dłoń syna?

Wszak zabić ma on w imię boga.

 

Ten się śmieje kto kuru,

gdzie dwóch się biję – tam lament.

Bóg umiera ostatni,

na wieki wieków amen.