wyszliśmy

[23.]

Wyszliśmy na pustynię
ja z twoją ręką
myślami nieobecna

 

w przyrodzie nic nie ginie
prosząc o przeszłość
ona też przeszła

 

i trawnik i czas
poczucie beznadziei
idziesz jak dziecko
nie ma już nas
gdybyśmy chcieli...

 

Wyszliśmy w mroki
świat spod powieki
liczę twoje kroki
w piasku i wtedy
nie rozumiem nocy

 

jej fenomenu i blask
nocnych gwiazd ulicy
w jej pragnieniu to las
z naturą sen utulimy

 

piękne baśnie
bajkowe wierszyki
nasze waśnie
straszne krzyki
pod powieką trwa taniec
nie kończy się, nigdy.

 

 

(jak wyszliśmy?)

[beta_b]

Jestem na tak, są niezłe fragmenty, choć wymaga dopracowania. Po co wers w nawiasie? Po co w ogóle?

bb

[23.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ten wers jest poza wierszem, ot takie pytanie ;) Jestem świadom niedopracowania i bardzo dziękuję za opinię ;) Pozdrawiam

[Sylwester_Lasota]

"ja z twoją ręką"?

Ręka odcięta?

Trochę to brzmi makabrycznie.

Poza tym, jak powyżej.

Kiedyś napisałem coś takiego:

 

Wydaje mi się, że nieco podobne w wymowie.

Pozdrawiam :)

[23.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Bardzo konstruktywny komentarz i wart zamieszczenia ;) A co do całości wiersza, jeszcze sprawdzę, chociaż początek wydaje się faktycznie podobny w wymowie ;) Pozdrawiam i dziękuję :D

[Justyna Adamczewska]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ta zwrotka przypomina mi średniowieczne Dance Macabre oraz karwały w Wenecji - dość krwawe przed wiekami. 

 

Jednak powrócę jeszcze do wiersza, bo trochę nie bardzo rozumiem pewne frazy. Ale powrócę, jak wspomniałam. 

Justyna. 

[jan_komułzykant]

pierwsze dwa wersety, moim zdaniem świetne. Trzymałbym się tego klimatu,

trochę brzmi - jak byście po kresce szli ;)

ale w tym dobrym znaczeniu "myśli ciut oderwanej",

a jednak wyrażającej sporo i fajnie, że dosłowności niewiele.

Pozdrawiam.

[23.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Bardzo dziękuję janko ;) pozdrawiam :D